POV E DRAKOS

Ndërsa shikoja nga dritarja e Malfoy Manor, jashtë ishte errësirë. Më dha disa ndjesi por nuk e dija me siguri se cilat... Trishtim? Jo. Zemërimi? Unë nuk mendoj kështu. Nostalgji? Ndoshta. Pra, çfarë ishte kjo ndjenjë kaq e bukur, por në të njëjtën kohë dhe aq e trishtueshme?, mendova përsëri në momentet e fëmijërisë. Unë isha një fëmijë kaq i llastuar. Ndërsa tani mendoja për të tashmen, në moshën 25 vjeçare dhe... më mungonte një pjesë, por nuk e dija se cilën. E kam grumbulluar trurin dhe ja çfarë më ka munguar. Një person të cilit mund t'i hapeni. Ishte keq të mbash gjithçka për vete, por në të njëjtën kohë nuk doja të lëndoja askënd me atë që mund të thoja. Mendova për këtë, ndërsa isha ulur në dritare, duke parë qiellin me yje, por më pas mendova përsëri. Çfarë kuptimi kishte të jetonit nëse nuk do të kishit dikë për të jetuar? Nëse nuk do të kishe dikë për t'i besuar. Zemra ime ishte e vdekur kur ajo vdiq, Hermione Granger, gjysmë gjaku ime, gjithçkaja ime. Më mungonte gjithçka rreth saj, aroma e saj e vaniljes, flokët e saj të dredhur, ajo që dinte gjithçka, dhe nuk mund të bëja gjë tjetër veçse të qaja. Ajo, gjysmë gjaku që më mësoi të dashuroj. Ajo vdiq për shkak të babait tim. Ai bastard, Lucius Malfoy, i cili e vrau vetëm sepse ishte një Muggleborn, më në fund u dënua me Puthjen e Dementorit. Pas gjithë këtyre mendimeve dhe me lot në sy, vendosa të shkurtoj jetën time që të mund të arrija të dashurën time."Po vij gjysmë gjaku ime e vogël" thashë.

Dhe pastaj...

errësirë.

TREGIMTARE E JASHTME

Por ai kurrë nuk e kuptoi se Hermiona ishte gjallë dhe kishte mbijetuar për faktin e thjeshtë se kopja e vrarë nga Lucius ishte Astoria Greengrass, falë efektit Polyjuice Potion, për të pasur përsëri Drakon. Dhe kur Hermiona u kthye në Malfoy Manor pas një misioni me Harry-n, skena që pa e ngriu gjakun në venat e saj. Drako Malfoy kishte vdekur. Ajo qau, qau shumë, por më pas vendosi. Derisa vdekja të na ndajë, apo jo? Kështu që ajo mori shkopin e saj magjik dhe e drejtoi në tempullin e saj për të thënë ato fjalë fatale...

"Avada Kedavra" tha ajo.

Dhe pastaj...

 përsëri errësirë.

________________________________

HAPËSIA E AUTORIT:

Përshëndetje! Kjo është Dramione ime e parë në Wattpad që publikoj. Jepni një yll nëse ju pëlqen kjo histori.

Përqafime,

Voldy_e_Silly💚