"กูไปหาเพื่อน"

"เออ เรื่องของกู น่าจะสองวัน" เสียงทุ้มดังขึ้นจากร่างสูงที่กำลังยกกระเป๋าเสื้อผ้าอย่างทุลักทุเลด้วยมือข้างเดียว

"ฉันช่วย" ฉันไม่รอช้ารีบทำตัวเป็นเด็กดีพุ่งเข้าไปยกกระเป๋าสีดำเข้มในมือคาลัม แต่ไม่ทันที่มือของฉันจะแตะเข้ากับผิวกระเป๋าก็โดนแรงจากมือหนาๆของนายนั่นปัดออกมา ฉันเบ้หน้าใส่เขาเล็กน้อย อยากยกเองก็เชิญ อุตส่าห์จะช่วยยกสักหน่อย

"กูรู้ว่าแม่งไกลหน่า กูฝากด้วยถ้าแม่กูมามึงก็แวะมาหาแกหน่อยละกัน กูจะพยายามกลับมาให้เร็วที่สุด" คาลัมกดสายทิ้งก่อนยัดมือถือเข้ากระเป๋ากางเกงยีนส์รัดติ้วพร้อมยืนกอดอกใช้สายตาอันคมกริบนั่นมองมาที่ฉัน

"เอ่อ นายพร้อมแล้วก็ไปกันเลยมั้ย " ฉันเปล่งเสียงอันร่าเริงระดับสิบเพื่อสร้างสถานการณ์ให้ดีขึ้น ก่อนจะสาวท้าวไปยังประตูโรงรถ

"เดี๋ยว!!" แรงดึงจากด้านหลังพร้อมกับคอเสื้อของฉันที่รั้งขึ้นมาถึงคอ ทำให้ขาของฉันที่กำลังจะก้าวนั้นหยุดชะงักลงทันที

"โห ดึงขนาดนี้ฉันว่าเอาเชือกมารัดคอฉันเลยม้ะ" คาลัมรีบปล่อยมือของเขาก่อนเดินมาข้างหน้าฉัน

"เรามาตกลงกันก่อน ฉันอยากให้เธอเชื่อฟังคำสั่งฉันทุกคำ ห้ามขัดคำสั่งฉันเด็ดขาดถ้าเธอขัดคำสั่งฉันแม้แต่คำเดียว ฉันจะหันหัวรถกลับมาที่นี่ทันที" คาลัมเอ่ยด้วยน้ำเสียงเข้มโดยไม่ละสายตาสุดโหดคู่เดิมไปจากฉันแม้แต่น้อย ฉันกลอกตาแล้วถอนหายใจออกมาอย่างลืมตัว จะให้ทำตามคำสั่งอะไรนักหนา ถ้าไม่ติดว่าเขาเป็นคนเดียวที่สามารถพาฉันไปหานิคได้หล่ะก็ แม่จะเตะก้านคอคนแบบนี้ไปให้รู้แล้วรู้รอด

"โอเคค่ะ คุณพ่ออออออ" คาลัมถลึงตาใส่ฉันก่อนเดินนำหน้าไปยังโรงรถ ที่มีรถ benz g63 สีดำขลับที่จอดอยู่ ฉันรีบวิ่งกระโจนเข้าไปนั่งยังเบาะหลังทันที บอกเลยว่าฉันตื่นเต้นมากๆทำให้เมื่อวานฉันแทบไม่สามารถข่มตาหลับได้เลย กะว่าจะมาหลับในรถนี่แหละ ฉันลองยืดขาและหาท่านอนที่ดูสบายที่สุดโดยไม่สนใจสายตาอีกคู่ที่ยังคงมองมาที่ฉันด้วยความเบื่อหน่าย

" - - ">> หน้าคาลัมที่จ้องมาที่ฉันที่กำลังทำท่าคล้ายท่าโยคะอยู่ข้างหลังเขา

"มานั่งข้างหน้า ฉันไม่ได้เป็นคนขับรถของเธอนะ"

"แต่ฉันยังไม่-"

'กริ๊ก' คาลัมขยับมือไปเปิดประตูพร้อมก้าวขาลงจากรถ คำสั่งที่นายนั่นพูดขึ้นในบ้านลอยเข้ามาแตะรอยหยักในสมองฉันอย่างรวดเร็ว

"โอเคๆๆๆ นั่งหน้าๆ" ฉันกระโดดจากเบาะหลังแล้วรีบหย่อนก้นลงที่นั่งข้างๆอีตาคาลัมทันที เขาไม่พูดอะไรแต่ชักขากลับเข้ามาในรถพร้อมสตาร์ทเครื่องยนต์ ฉันมองผู้ชายผมดำเข้มที่นั่งทำหน้าอมทุกข์มาหลายปีแสงสลับกับประตูโรงรถที่เปิดขึ้นอย่างช้าๆ

ขอให้ตลอดการเดินทางมีแต่เรื่องดีๆ อย่าให้ฉันต้องโดนถีบลงจากรถกลางทางด้วยเถิด สาธุ~~~

.

.

.

.

13.05 p.m. นาฬิกาที่เปล่งเเสงอยู่หน้ารถบวกกับเสียงโครกครากในท้องของฉันดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง

"เสียงอะไรหนะ" คาลัมหันมาหาฉัน เสียงท้องร้องหน่ะสิ นั่งรถมาตั้งนานอีตานี่ก็ไม่คิดจะแวะที่ไหนเลย ข้าวเช้าก็ไม่ได้กิน หิวโว้ยยย

"เอ่อ นายหิวมั้ย"ฉันหันไปถามร่างสูงข้างๆพร้อมกับยิ้มแหยๆ

"เสียงท้องเธอหรอ น่าเกลียดชะมัด ฮ่าๆ" คาลัมขำฉันไม่หยุด ในหัวฉันตอนนี้ฉันกำลังบีบคอล่ำๆของเขาอยู่

"ขำอะไรนักหนา เสียงท้องร้องของมนุษย์ก็เป็นงี้ทุกคนอะ " ฉันเบ้หน้าใส่เขาเล็กน้อย คาลัมไม่ได้ตอบโต้อะไร แต่หักพวงมาลัยเข้าปั๊มเล็กๆข้างทาง ฉันมองไปยังร้านเบอร์เกอร์ที่ตั้งเด่นอยู่กลางปั๊มพร้อมเอื้อมมือไปเปิดประตูรถ แต่คาลัมก็มักจะไวกว่าเสมอ เขาเอื้อมมือมากำมือของฉันที่อยู่ที่กลอนประตู

"เธอรอในรถ เดี๋ยวลงไปซื้อให้เอง " ฉันมองมือของเขาที่ยังคงกุมมือฉันแน่น ไม่รู้ทำไมเวลาเขาโดนตัวฉันอุณหภูมิในร่างกายเหมือนจะทำงานแปลกๆทุกที คาลัมมองตามสายตาของฉันไปที่มือทำให้เขาหยุดชะงักนิดๆ ก่อนชักมือกลับ

"แต่ฉันอยากลงไปยืดเส้นยืดสายหน่อย"

"เธออยากกลับบ้านตอนนี้มั้หล่ะ" เจ้าของตาสีน้ำตาลเข้มได้ออกคำสั่งอีกครั้ง ทำไมชอบเอาอีประโยคนี้มาขู่ฉันจัง รู้ทั้งรู้ว่าขู่ทีไรก็ได้ผล ฉันรีบส่ายหัวไปมาตอบคาลัมอย่างรวดเร็ว

"อย่าทำตัวให้ฉันเป็นห่วง รออยู่นี่" คาลัมพูดจบก็ลงจากรถไปยังร้านเบอร์เกอร์ทันที ฉันอึ้งไปเล็กน้อยก็ประโยคที่หลุดออกจากปากคาลัม นี่ฉันหูฝาดไปหรือเปล่าวะ 'เป็นห่วง' เขาเป็นห่วงฉันเนี่ยนะ ฉันอดคิดเข้าข้างตัวเองไม่ได้ว่าเขาอาจจะเป็นห่วงฉันจริงๆ หรือไม่ก็นายนั่นคงขับรถนานไปจนเพี้ยนไปแล้วแน่ๆ

' ปัง!~ ' เสียงปิดประตูรถดังขึ้นขัดความคิดของยัยเพ้อเจ้อเอ็มคนนี้ คาลัมวางถุงเบอร์เกอร์ที่ส่งกลิ่นหอมออกมา

"อะ เบอร์เกอร์ปลา"เขายื่นถุงกระดาษมาตรงหน้าฉัน ขนาดของถุงเล็กๆข้างหน้าทำให้ฉันเดาได้เลยว่าของข้างในมันต้องน้อยแน่ๆ ฉันบุ้ยหน้าก่อนชี้ไปที่ถุงเบอร์เกอร์ size big macที่วางอยู่บนตักของเขาแทน

"ฉันขอกินของนายได้มั้ยอะ "

"big mac อะนะ ผู้หญิงเขาชอบอีเบอร์เกอร์ไส้ปลาแห้งนี่กันหมดไม่ใช่หรอ " คาลัมทำหน้าเลิกลั่กเล็กน้อย

"ระดับฉันอีเบอร์เกอร์ก้อนแค่นี้ไม่ระคายท้องฉันหรอก อยู่ด้วยกันมาสิบกว่าวันยังไม่รู้ว่าฉันกินจุขนาดไหนรึไง" ฉันแอบผิดหวังเล็กน้อย ผู้ชายอะไรเมื่อกี้ยังบอกว่าเป็นห่วงฉันอยู่เลย แค่อาหารยังเดาใจไม่ถูกเลย ฉันแอบถอนหายใจเบาๆ เอ๊ะ!แต่ฉันจะน้อยใจทำไมวะ เรามีแฟนแล้วนะเว้ย เอ็ม นิค ไง นิค นิคคคคค

"ฉันขอ big mac นะ "ฉันรีบเบี่ยงเบนประเด็นก่อนที่คาลัมจะจับกลิ่นตุ่ยๆเรื่องความรู้สึกของฉันได้ ฉันรีบเอื้อมไปหยิบถุงบนตักของเขาก่อนอ้าปากงับเจ้าเบอร์เกอร์ตรงหน้า คาลัมไม่ได้ห้ามฉันแต่อย่างใดได้แต่ขำเล็กน้อย รอยยิ้มที่มุมปากเผยให้เห็นรอยบุ๋มตรงแก้ม ยิ้มที่ฉันคิดว่ามันน่ารักมากๆไม่รู้ทำไมคาลัมถึงไม่ชอบยิ้มเยอะๆ ยิ้มที่ทำให้ใจของฉันเต้นไม่เป็นจังหวะ เฮ้ย! ยัยผีบ้าคิดอะไรของแกอีกวะเนี่ย

"นี่เธอเป็นผู้หญิงจริงป่ะเนี่ย กินจุชะมัด " เขายิ้มอีกครั้งก่อนจะกัดเบอร์เกอร์ก้อนเล็กที่ถูกปฎิเสธจากฉันไปคำโต

.

.

.

"อิ่มชะมัดเลยเน๊อะ" ฉันพูดขึ้นหลังจากเขมือบเบอร์เกอร์ไซส์ใหญ่เสร็จ

"อิ่มมากกกกกก" คาลัมทำหน้าบูดเหมือนเด็กอดได้ของเล่น พลางมองถนนข้างหน้า

"เธอควรจะได้กินแค่น้ำเปล่าด้วยซ้ำ ไม่ได้เหนื่อยอะไรเลย"เขาตวัดสายตาโหดมาที่ฉันเล็กน้อย

"ฉันก็เหนื่อยนะ"

"เหนื่อยอะไรห๊ะ ช่วยบอกฉันหน่อย" เขาเบรกรถตามสัญญาณไฟแดงข้างหน้า ก่อนหันหน้าเข้มๆมาประจันหน้าฉัน

"ก็ ก็สมอง ฉันพยายามนึกเรื่องฉันอยู่ไง" ฉันถอนหายใจให้กับเหตุผลดีงามที่ฉันสามารถนึกออกได้ เหตุผลที่ดีใช่มั้ย?

"เหอะ ฟังไม่ขึ้นเลยสักนิด" คาลัมส่ายหน้าพร้อมเปล่งเสียงอันคมกริบตอบกลับมาทันควัน ปัดโธ่! ฉันมันผู้หญิงกินจุนี่หว่า จะให้กินแต่ปลาแต่ผักเหมือนคู่เดตแต่ละคนที่นายคั่วฉันขอตายดีกว่า คาลัมยังคงจ้องมองมาที่ฉันไม่ละสายตา เอิ่ม ไม่เคยเห็นผีกินจุหรอคะ? คาลัมมองฉันนิ่งด้วยดวงตาน้ำตาลเข้มคู่เดิมพลางขยับตัวเข้าใกล้ฉันเรื่อยๆ

"นายจะทำอะไรอะ"

"อยู่นิ่งๆ" เขาเอ่ยขึ้นเบาๆพร้อมกับจับแขนฉันไว้หลวมๆ ลมที่ปะทะหน้าฉันทำให้ฉันประหม่าเล็กน้อย ไม่เพียงเเค่นั้นคาลัมยังยื่นมือมาประคองแก้มของฉันอีก

"นายจะแกล้งอะไรฉันอีกวะ" ฉันเผลอเม้มปาก เมื่อเห็นหน้าเขาค่อยๆเคลื่อนมาใกล้หน้าฉัน มุมปากของคาลัมยกขึ้นเล็กน้อยบ่งบอกถึงความสะใจที่เขาสามารถทำให้ผู้หญิงตรงหน้าเขาตัวสั่นได้ขนาดนี้ ฉันพยายามขยับตัวหนีแต่ไอ้รถนี่ก็ไม่ได้มีพื้นที่กว้างสักเท่าไหร่ ฉันถอยตัวจนหลังของฉันติดกับประตูรถ คาลัมเอียงคอเล็กน้อย นี่เขากำลังจะจูบฉันหรอ แล้วฉันจะทำไงดีวะเนี่ย จะใช้มืออีกข้างที่ตอนนี้แทบจะยกไม่ขึ้นดันหน้าเขาออกไป หรือจะปล่อยเลยตามเลยดี...

มันใกล้เกินไป

ใกล้

ใกล้เกินไปแล้ว.... ฉันรีบหลับตาโดยอัตโนมัติ

"ยัยผีซกม๊ก ฮ่าๆๆ"แรงจากปลายนิ้วของคาลัมปาดเข้าที่แก้มของฉัน ทำให้ฉันรีบลืมตาขึ้นทันที

"กินเลอะมาถึงแก้ม สกปรกชะมัด" คาลัมเปล่งเสียงปนขำออกมาพลางเข้าเกียร์รถให้เคลื่อนไปข้างหน้าตามสัญญาณไฟสีเขียวที่ได้ปรากฎขึ้น

"มองฉันด้วยสายตางั้นคิดอะไรลามกอยู่หล่ะสิท่า" เขายังคงขำอยู่และคงจะไม่หยุดง่ายๆด้วย ฉันสงสัยจริงๆว่าทำไมเขาถึงรู้ความคิดในหัวฉันตลอดเลยหรือว่านอกจากความสามารถเห็นผีแล้วเขายังอ่านใจคนได้อีก

"คิดเรื่องลามกอยู่จริงๆสินะ ฮ่าๆๆ"

"ไม่ได้คิดโว้ย!!!!!! ประสาทรึไง ใครจะมีความคิดสกปรกๆว่านายคิดจะจูบฉันกันเล่า OxO!"

"นั่นไง!" คาลัมตบพวงมาลัยดังปัก ก่อนหันมาชี้หน้าฉัน ยัยโง่เอ็มเอ้ยยยย ปล่อยไก่ตัวเบ้อเริ่มเลยมั้ยหล่ะ ฉันรีบผลักมือเขาให้ออกไปจากหน้าของฉัน

"เปล่านะ ฉะ ฉันไม่ได้คิด" ฉันแก้ตัวไปน้ำขุ่นๆ ก่อนหันหน้าออกไปนอกหน้าต่าง

"ยอมรับมาเหอะ ยัยผีลามก" เขาใช้นิ้วชี้เขี่ยเบาๆที่ต้นแขนของฉัน

"ฉัน.......โว้ยย ขับรถไปเซ่! ขับเป็นเต่าคลานขนาดนี้เมื่อไหร่จะถึง" ฉันหันกลับตะโกนใส่คาลัมที่ยังคงอมยิ้มไม่หยุด จะยิ้มอะไรนักหนาวะ ใครมีปี๊ปมั้ยเอาให้ฉันหน่อยเถอะ ฉันอยากมีพลังหายตัวสุดๆเลย ณ ตอนนี้

"รีบเปลี่ยนเรื่องเลยหรอ ฮ่าๆๆ สะใจชะมัด" ฉันถอนหายใจแรงๆใส่หน้าคาลัมก่อนหันหน้าหนีเขาอีกรอบ ฉันพยายามข่มตาให้หลับ ทางหนีสำหรับความน่าอายนี้มีทางเดียงเท่านั้น หลับค่ะ หลับเดี๋ยวนี้นังโง่เอ็ม! หลับท่ามกลางเสียงหัวเราะคิกคักของอีตาบ้าจมูกโตนั่น ฮึ อย่าให้ถึงตาฉันบ้างนะนายคาลัม ฮู้ด....จะเอาคืนให้สาสมเลย

Writer's part
มาอัพเเล้ววววววว เย่ มีใครไปคอนเสิร์ตมั่งมาเม้นคุยกันน้า
ปล. Mv jet black heart เศร้าสุดๆไปเลยเน๊อะ คาลัมพระเอกของเรามีฉากน้ำตาซึมนิดๆด้วย ใครยังไม่ดูไปดูน้าาา เลิฟรีดเดอร์ทุกคนนนนนน