ฉันลืมตาขึ้นมาเจอกับภาพมัวๆตรงหน้าที่ค่อยๆชัดเจนขึ้น ใบหน้าของชายหนุ่มคิ้วเข้มยังคงหลับสนิท

"คาลัม" ฉันเปล่งเสียงขึ้นมาเบาๆเพื่อเช็คว่าเขาไม่ได้แกล้งเเอบหลับ ลมหายใจอุ่นๆของคาลัมกระทบหน้าฉันอย่างเป็นจังหวะ รวมถึงพันธนาการของเเขนของเขาที่โอบรัดเอวของฉันไว้ทำให้ฉันไม่กล้าขยับตัวสักเท่าไหร่ ริมฝีปากหนาๆตรงหน้าย้ำเตือนเรื่องเมื่อวาน ซึ่งฉันจำมันได้ทุกอย่าง ทุกการกระทำ ทุกคำพูด รวมถึงความฝันอันโหดร้ายนั่นด้วย......

ฉันจับริมฝีปากตัวเองสลับกับมองหน้าคาลัม ความรู้สึกสับสนก็ก่อตัวขึ้นมาในหัวของฉันทันที ไม่ใช่ฉันไม่รู้สึกอะไรกับเขานะ ถ้าเป็นอย่างงั้นอะไรๆมันคงง่ายขึ้นกว่านี้ เเต่มันดันตรงกันข้ามกันเลยหนะสิ ฉันรู้สึกดี ดีมากอย่างบอกไม่ถูก 'เเต่แกมีนิคอยู่นะ' หึ ประโยคนี้แหละที่ทำให้หัวฉันปวดตุบตลอดเช้านี้ ฉันไม่ควรเผลอใจให้กับเจ้าของจูบเมื่อวาน มันไม่ยุติธรรมทั้งกับนิคเเละคาลัม ฉันคิดถูกใช่มั้ย? เรื่องตัวเองก็ยังแก้ไม่ได้ยังมีเรื่องบ้าๆนี่มาให้คิดอีกหรอเนี่ย ยัยเอ็ม ไม่ใช่สิ เมริสา... ฉันชื่อ เมริสา

' บางทีไม่ต้องกลับเข้าร่างก็ดีนะ' ความคิดที่ผุดขึ้นมาตั้งเเต่ฉันลืมตาขึ้น มันอาจจะฟังดูเห็นเเก่ตัวกับนิคเเละยายของฉัน แต่พ่อกับเเม่ยังทำได้เลยทำไมฉันถึงจะทำบ้างไม่ได้หละ จะได้ไม่ต้องคิดอะไรให้ปวดหัวด้วย พอคิดถีงภาพพ่อกับแม่ที่นอนเเน่นิ่งในโรงพยาบาลเฮงซวยนั่นน้ำตางี่เง่านี่ก็ไหลออกมาดื้อๆ ฉันแอบสงสัยอยู่ว่าฉันกินน้ำไปเยอะขนาดไหนกันนะถึงได้สามารถร้องไห้ได้มากขนาดนี้ ฉันหลับตาเพื่อกลั้นน้ำตาไม่ไหลออกมาเยอะไปกว่านี้ เเต่สัมผัสเบาๆที่แก้มของฉันทำให้ฉันต้องลืมตาขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ซึ่งภาพตรงหน้าทำให้อุณหภูมิในร่างกายของฉันทำงานผิดปกติอีกครั้งเพราะคาลัมได้โน้มตัวลงมาจูบที่น้ำตาที่ไหลอาบแก้มของฉันอยู่ ซึ่งนั่นก็ทำให้หน้าของฉันเเละเขาอยู่ห่างกันไม่ถึงคืบ เขาพรมจูบไปที่แก้มทั้งสองข้างของฉันก่อนจูบมาที่ตาของฉัน ตาที่ผลิตน้ำใสๆบ้าๆนี่ออกมา

"ร้องไห้ได้แค่กับฉัน เธอจำได้ใช่มั้ย?" เขาถอนจูบออก ดวงตาสีน้ำตาลเข้มคู่นั้นยังคงจ้องมาที่ฉัน สายที่ฉันไม่เคยจะสู้ได้ ฉันพยักหน้าตอบเขาไป ทำให้รอยยิ้มเล็กๆผุดขึ้นบนใบหน้าของคาลัมและรอยยิ้มนั่นก็ทำให้ฉันยิ้มตามอย่างอดไม่ได้ เเต่อยู่ดีใบหน้าของนิคก็ลอยเข้ามาในหัวของฉัน ฉันจึงรีบดันตัวออกอย่างรวดเร็ว

'ตุ้บบบบบ!!!' ซึ่งนั่นก็ทำให้ฉันกลิ้งลงไปกองอยู่ที่พื้นรถ

" โอ้ย ตูดฉันน โอยยย" ฉันรีบเอามือไปจับก้นของฉันทันที
" เธอนี่มัน เฮ้อ ซุ่มซ่ามเหมือนเดิม" คาลัมชันตัวขึ้นนั่งพลางเอื้อมมือมาดึงฉันขึ้นไปนั่งบนเบาะข้างกายเขา บางทีฉันก็ขนลุกกับการกระทำที่เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือของเขาเบาๆนะ
" อยากเล่ามั้ย เรื่องเมื่อวาน" เสียงเข้มเอ่ยขึ้น คาลัมเอียงตัวพิงเบาะทำให้ฉันและเขาหันหน้าเข้าหากันพอดี
" ฉันเจอยาย พ่อ กับ เเม่... เเละดูเหมือนว่าท่านจะตายเเล้ว"ฉันกำมือแน่นเพื่อกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมาอีก เขาเห็นมันมามากพอเเล้ว คาลัมยังคงจ้องฉันนิ่งพลางยื่นมือหนาๆมากุมมือฉันไว้อีกที
"แล้วชื่อจริงๆของฉัน คือ เมริสา" คาลัมพยักหน้าเล็กน้อยเมื่อฉันจบประโยค ฉันดูออกว่าเขาไม่ค่อยชอบชื่อนี้เท่าไหร่

" เเต่...ฉันอยากให้นายเรียกฉันว่าเอ็มเหมือนเดิม" และฉันก็ไม่ชอบชื่อนั้นเหมือนกัน เขาหัวเราะเล็กน้อยพลางกุมมือฉันเเน่นขึ้น ฉันไม่ได้พูดเพื่อเอาใจเขานะแค่อยากบอกให้ทุกคนรู้ จริงๆนะ :)

"อีกอย่าง ในเมื่อพ่อกับเเม่ฉันไม่อยู่เเล้ว ฉันว่าฉันไม่อยากหาร่างฉันเเล้วหล่ะ" ฉันตัดสินใจดีเเล้ว...ฉันก้มหน้าลงพลางถอนหายใจ
" จะได้ไม่ต้องรบกวนนา..."

"เธอคิดบ้าๆอะไรของเธอวะ?" เสียงเข้มของคนตรงหน้าทำให้ตัวฉันเกร็งอัตโนมัติ คาลัมคนเดิมกลับมาเเล้วค่ะทุกคนนน

"ฉันไม่รู้จะตื่นขึ้นมาอยู่กับใค...."
"เมื่อคืนเธอคงจำอะไรไม่ได้เลยใช่มั้ย? คำที่ฉันพูดเธอจำมันได้มั้ย" เขาขึ้นเสียงเล็กน้อย ทำให้ฉันเลือกที่จะก้มหน้ามองขาของฉันต่อไป เงยหน้าตอนนี้คงเห็นหน้ายักษ์ของจริงเเน่ๆ

" ฉะ ฉันจำได้ (_ _) เเต่..."

" I mean it every word that i said" ฉันถูกขัดด้วยเสียงเข้มอีกครั้ง

" ฉันไม่รู้ว่าก่อนหน้านี้ฉันจะรู้สึกรำคาญความจุ้นจ้านของเธอมากเเค่ไหน เเต่ตอนนี้มัน...มันไม่เหมือนเดิมเเล้ว ฉันต้องการให้เธอหาร่างเธอให้เจอ" เขาเน้นประโยคสุดท้ายพลางประคองหน้าของฉันให้กลับมาเผชิญกับเขาอีกครั้ง

"แต่-"

"ฉันไม่อยากบอกรั-" คาลัมหยุดพูดกระทันหัน พลางหลบตาฉัน ห๊ะ! เป็นครั้งเเรกที่เขาหลบตาฉัน

"เธอต้องกลับเข้าร่างให้ฉัน ฉันจะได้บอกในสิ่งที่อยากจะบอกกับคนไม่ใช่กับวิญญาณอย่างงี้ ฉันจะไม่ยอมให้เรื่องเดิมๆมันเกิดขึ้นอีก" เรื่องเดิม? เรื่องอะไรของเขาวะ คาลัมมองมาที่ฉันอีกครั้งในขณะที่เขาพูดทุกคำ ตาของเขาเหมือนมีอะไรซ่อนอยู่ อะไรนะที่ทำให้ฉันรู้สึกเศร้าเมื่อมองเข้าไปในนั้นทุกที

" นายรู้ใช่มั้ยว่าฉันมีนิคอยู่เเล้ว"

"ฉันรู้ เเต่ฉันไม่สน" เขายกมุมปากขึ้น ทำให้อยากจะเข้าไปตบเขาสักป๊าบเพราะท่าทางอันกวนตี-เมื่อครู่ - -"

"ฉันไม่แน่ใจว่าฉันจะ- "ไม่รู้ว่าเช้านี้ฉันจะได้พูดจบประโยคสักประโยคมั้ย ขัดฉันได้ทุกประโยคเลยสิน่าาาา

"เมื่อวานเธอจูบตอบฉัน เธอรู้ตัวรึเปล่า" ห๊ะะะ! อยู่ดีๆหน้าฉันก็ร้อนผ่าวขึ้นมา ฉันจูบเขาตอบด้วยหรอวะ โอ้ยยย ขายหน้าชะมัด คาลัมเขยิบมาใกล้ฉันมากขึ้น มันแปลกที่ร่างกายของฉันกลับไม่ขยับหนีเขาเลย เขาไม่รอช้าดึงตัวฉันไปกอดทันที ลมหายใจอุ่นๆยังคงวนเวียนอยู่ข้างหูของฉัน อีตานี่ชอบทำให้อุณหภูมิในร่างกายฉันทำงานแปลกๆอยู่เรื่อยเลย

"ฉันรู้ว่าเธอก็รู้สึกแบบเดียวกันกับฉัน"

"ฉันไม่แน่ใจ มันไม่แฟร์กับนิค" เย่ ฉันพูดจบประโยคเเล้ว!

"เธอช่วยแฟร์กับความรู้สึกตอนนี้ กับฉัน ก่อนได้มั้ย?" เขากระชับอ้อมแขนทำให้หน้าฉันเเนบลงไปกับอกของเขา กลิ่นโคโลนจ์ที่เขาฉีดเป็นประจำลอยเข้ามาปิดโสตประสาททำให้มือของฉันโอบเขาโดยอัตโนมัติ และฉันก็รู้ด้วยว่านั่นทำให้เขายิ้ม ยิ้มกว้างด้วย...

"เห็นมั้ย มันไม่เห็นยากอะไรเลย" ฉันฝังหน้าลงบนหน้าอกเขามากขึ้น ในเมื่อฉันก็รู้สึกดีกับเขา บางทีแทนที่จะไปกังวลกับอะไรที่คาดเดาไม่ได้ เราควรมีความสุขกับสิ่งที่ทำให้เรามีความสุขไม่ใช่หรอ

"ถ้าฉันเข้าร่างได้เเล้วฉันกลับไปรักนิคหล่ะ"

"ฉันไม่แคร์ ยังไงฉันก็จะทำทุกอย่างให้เธอกลับมาหาฉันให้ได้อยู่แล้ว" คาลัมกระซิบข้างหูของฉันและฝังจูบลงที่ใบหูฉันเบาๆก่อนเขยิบตัวออกพอให้เขาสามารถมองหน้าฉันได้ชัดๆ

"อย่าลืมสิ ฉันยังต้องบอกสิ่งที่ฉันอยากบอกเธอในร่างคนอยู่ เข้าใจมั้ย?" คาลัมเอียงมาจูบที่ริมฝีปากฉันอย่างรวดเร็ว

"เฮ้ย! นายจะฉวยโอกาสอย่างงี้กับฉันไม่ได้นะ" ฉันตีเเขนเขาอย่างแรง

"มันไม่แฟร์กับนิคเลย ให้ตายสิ ฉันนี่เป็นผู้หญิงแบบไหนกัน" ฉันฟุบหน้าไปกับฝ่ามือเล็กๆของฉัน แต่คาลัมก็ดึงมือฉันออกพลางจับไหล่ของฉันไว้

"เป็นผู้หญิงของฉัน ตอนนี้เธออยู่กับฉันอย่าพยายามพูดชื่อนิค เนิค อะไรนั่นขึ้นมาบ่อยๆ ฟังเเล้วอารมณ์มันไม่ค่อยดี เข้าใจมั้ย?"

"แต่เขาเป็นแฟนของฉันนะ -3-"

"อะไรก็ช่าง ฉันไม่สนใจไง วิญญาณของเธอมาหาฉันแสดงว่าเธอผูกพันกับฉันมากกว่าเขา"

"เหตุผลอะไรของนาย เหลวไหลชะมัดเลยนายไม่เคยเห็นหน้าฉันด้วยซ้ำ" ฉันบุ้ยหน้าใส่คาลัม ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างช่วยไม่ได้

"ขำออกเเล้วใช่มั้ยห้ะยัยวิญญาณจอมป่วน หืมม" เขาเอื้อมมาขยี้หัวฉันเบาๆ ก่อนเปิดประตูลงไปบิดขี้เกียจนอกรถ ฉันมองร่างสูงเบื้องหน้า ถ้าฉันไม่มีเขาจะทำยังไง ฉันคงรับเรื่องบ้าๆที่เกิดขึ้นในชีวิตฉันไม่ไหวแน่ๆ ขอบคุณนะนายคาลัม....

" อะแฮ่มม อมยิ้มอะไร ชื่นชมความหล่อของฉันอยู่ละสิท่า" คาลัมมองมาที่ฉันพลางฉีกยิ้มกว้างจนรอยหยักข้างตาบุ๋มลงไป ฉันรีบส่ายหน้าให้กับความหลงตัวเองที่เขาพร่ำบอกตั้งเเต่วันแรกที่เจอกันจนมาถึงวันนี้ ความมั่นหน้าของเขายังคงเท่าเดิมเสมอ

"ฉันจะทำให้เธอหลงฉันจนหัวปักหัวปำ คอยดูละกันยัยเบ๊อะ!" เขาขยิบตาให้ฉันก่อนเดินอ้อมไปยังฝั่งคนขับ

"ไม่มีทาง!" มั้ง? เสียงสตาร์ทรถดังขึ้นอีกครั้ง ถึงแม้ว่าฉันจะผ่านความทรงจำอันโหดร้ายมา แต่พอมีเขาอยู่ข้างๆทำไมทุกอย่างถึงผ่านไปได้ง่ายดายขนาดนี้ ฉันมองแผ่นหลังของคนเบื้องหน้า

อย่าทิ้งฉันไปไหนนะ
.
.
.

Writer's part
มาอัพเเล้ววววววววววว คิดถึงทุกคนมากๆเลย อย่าพึ่งทิ้งนิยายเรื่องนี้ไปไหนน้า อย่าพึ่งทิ้งเอ็มไปไหนน้าาาาา อยู่เป็นกำลังใจให้ทั้งเอ็มแล้วก็ไรท์ต่อไปน้ะ😚 มาเม้นท์กันเยอะๆ เราอยากอ่านทุกๆความเห็นเลยย รักรีดเดอร์ทุกคน เลิฟๆๆ💕