"JuYeonငါ့ကိုလႊတ္လို႔......."
ChangMinေအာ္ငိုထားေသာေၾကာင့္အသံမ်ားပင္တိမ္ဝင္ကာအက္လာေလသည္။JuYeonလည္းကားေပၚChangMinကိုခ်ီလ်က္ပင္တင္လိုက္သည္။JuYeonပခုံးနားမွာလည္းChangMinရဲ႕မ်က္ရည္ေတြဟာ႐ႊဲစိုလို႔။JuYeonလည္းသူ႕သူငယ္ခ်င္းေလဒီလိုျဖစ္တာျမင္ေတာ့စိတ္မေကာင္း။
ChangMinမွာငိုလည္းငိုေၾကာက္စိတ္ေတြကလည္းဝင္ဆိုေတာ့အားေလ်ာ့ၿပီးေမ့လဲသြားသည္။
"ChangMin nah ChangMin nah...."
JuYeonလည္းေခၚမရေတာ့သတိလစ္သြားမွန္းသိတာမလို႔ေဆး႐ုံကိုအျမန္ေမာင္းလိုက္သည္။
.................
"ဟိုေကာင္ေကာ"
"ေသၿပီ"
"ဟုတ္ေကာဟုတ္လို႔လား"
"ငါကိုယ္တိုင္ေသနတ္နဲ႕ပစ္ခဲ့တာ"
"ဟ.ဟ....ဘာတတ္နိုင္ေသးလဲKim YoungHoonခုေတာ့နင့္မိဘေတြေနာက္ပါသြားၿပီေပါ့......"
"Jacobနဲ႕Eric ဟိုေကာင့္အေလာင္းကိုသြားျမႇုပ္လိုက္"
"ဟုတ္ကဲ့"
"ကဲကိုယ္တို႔ကေတာ့စားေသာက္ဆိုင္ေလးမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ညစာသြားစားရေအာင္"
"ေကာင္းၿပီေလ"
နတ္ဆိုးရယ္သံႏွင့္ထြက္သြားၾကေသာလူစိတ္မရွိေလာဘႏြံထဲနစ္ေနၾကတဲ့သူတို႔ႏွစ္ေယာက္။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အတြက္ကေတာ့ေပ်ာ္႐ႊင္စရာဆိုေပမဲ့အျခားသူေတြအတြက္ကေတာ့ဝမ္းနည္းစရာအတိ။
ဒါဟာYoungHoonနဲ႕ChangMinတို႔ရဲ႕အဆုံးသတ္ေလးမ်ားလား..............
...................
ChangMinနိုးလာသည္။နိုးလာခ်င္းသူေတြ႕လိုက္ရတာကမ်က္ႏွာက်က္အျဖဴေရာင္.....
ေဘးကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့သူ႕လက္မွာလည္းေဆးပိုက္တန္းလန္းႏွင့္။
ChangMin's pov - ငါေဆး႐ုံေရာက္ေနတာလား
ထိုစဥ္အခန္းထဲကိုJuYeonဝင္လာသည္။
"ChangMin နိုးလာၿပီလား"
သူ႕ကိုေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းကုတင္နားJuYeonအေျပးေလးေရာက္လာသည္။
"ငါ....ေဆး႐ုံမွာလား"
"ဟုတ္တယ္မင္းေမ့လဲသြားလို႔ေလ"
"Hyung...Hyungေကာ"
JuYeonစိတ္မေကာင္းစြာမ်က္ႏွာကိုေအာက္ခ်လိဳက္သည္။
"ငါေမးေနတယ္ေလHyungေကာလို႔!!!"
"ငါေတာင္းပန္ပါတယ္"
"မဟုတ္ဘူး.....မဟုတ္ဘူး..Hyungကငါ့ကိုေျပာတယ္ျပန္လာခဲ့မွာတဲ့.....Hyungကေသခ်ာေပါက္ငါ့ကိုေျပာခဲ့တာ......."
ChangMinေျပာရင္းပင္ငိုျပန္ေလသည္။
"မျဖစ္ဘူးငါHyungကိုသြားေခၚမယ္"
ChangMinမရွိရွိတဲ့အားေလးနဲ႕ထၿပီးသူ႕ေဆးပိုက္ကိုအျမန္ျဖဳတ္ဖို႔လုပ္လိုက္တယ္။JuYeonကအလ်င္အျမန္တားလိုက္သည္။
"သားငယ္ေလး"
ဝင္လာသည္မွာသူ႕Ommaနဲ႕Appa။
"Appa...Omma....."
"သားစိတ္ထိန္ေလးေနာ္"
"ဟင့္အင္း.......Hyungကိုေတြ႕ရမွျဖစ္မွာ....သားHyungဆီသြားမယ္"
ChangMinရဲ႕Ommaနဲ႕Appaမွာသူတို႔ႏွစ္ဦးကိစၥကိုသိၿပီးၿပီျဖစ္ပါတယ္။သူ႕သားငယ္ေလးအတြက္လည္းစိတ္မေကာင္းပါ။
"သားစိတ္ကိုၿငိမ္ေအာင္အရင္လုပ္လိုက္ပါေနာ္"
ChangMinမွာငိုရင္းပင္အသံမထြက္ေတာ့ေခ်။ထို႔ေနာက္အသက္ရႉက်ပ္လာသလိုရင္ဘတ္ထဲကစူးစူးဝါးဝါးႀကီးေအာင့္လာသလိုခံစားရၿပီးအျမင္ေတြလည္းမႈန္ဝါးကာသူ႕Hyungကိုမ်က္လုံးထဲျပန္ျမင္လာသည္။
"Hyung........"
ChangMinထပ္ၿပီးသတိမလစ္ခင္ေခၚလိုက္မိသည္ကသူ႕ရဲ႕Hyung.....
....................
ဒီေန႕ကေတာ့Kim Minaအေပ်ာ္ဆုံးေန႕ျဖစ္ေလာက္သည္။သူCompanyကိုအပိုင္ရေတာ့မယ္ေလ။YoungHoonဟာမသမာတဲ့တစ္ျခားစီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ေၾကာင့္မေတာ္တဆေသဆုံးသြားလို႔သူကCompanyကိုဆက္ခံလိုက္ပါတယ္ေပါ့ေလ။
အနက္ေရာင္ဂါဝန္ကိုဝတ္ထားၿပီးႏႈတ္ခမ္းနီကိုလည္းရဲေနေအာင္ဆိုးထားသည္။မေန႕ကမွဆိုင္တြင္တကူးတကပုံသြင္းလာတဲ့ဆံပင္ေတြက္ုေသခ်ာစြာၿဖီးရင္းအေၾကာင္းမဲ့ၿပဳံးေနျပန္သည္။ေရေမႊးကိုအနည္းဆြတ္လိုက္ၿပီးေဒါက္ျမင့္ဖိနပ္စီးကာကားထဲသို႔ဝင္လိုက္သည္။
Companyထဲကိုဝင္သည္ႏွင့္ဝန္ထမ္းမ်ားကသူ႕အားဦးၫႊတ္ႏႈတ္ဆက္ၾကသည္။ခါတိုင္းလည္းႏႈတ္ဆက္ေနၾကဆိုေပမဲ့ဒီေန႕မွပိုၿပီးအားရေနသေယာင္။
Companyရဲ႕Meeting roomထဲကိုဝင္လိုက္ေတာ့အသင့္ေစာင့္ဆိုင္းေနၾကတဲ့ရွယ္ယာရွင္ေတြ။သူလည္းဝမ္းနည္းပုံတစ္ခုအၿပဳံးတစ္ခုကိုတပ္ဆင္ကာအခန္းထဲကိုဝင္လိုက္သည္။
ေသေလာက္ေအာင္ေပ်ာ္မတတ္ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာဝမ္းနည္းျပရတာကအျခားသူမ်ားအတြက္ခက္ခဲေပမဲ့Kim Minaအတြက္ကေတာ့ေအးေဆး။သူ႕လိုလွ်ာႏွစ္ခြနဲ႕ေႁမြေဟာက္မစိတ္ရွိေနတဲ့သူကဒီလိုဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္အတတ္ေတြကိုသင္ေပးစရာမလိုဘဲနဲ႕တတ္ပါသည္။
Kim Minaလည္းအရင္ကYoungHoonထိုင္ခဲ့တဲ့CEOေနရာမွာဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီးရွယ္ယာရွင္ေတြကိုစကားစလိုက္သည္။
"အားလုံးပဲသိၾကတဲ့အတိုင္းကြၽန္မတူေလးကမေန႕ကပဲမေတာ္တဆေသဆုံးသြားခဲ့ရတာပါ...ကြၽန္မဒီကိစၥကိုအေတာ္ေလးစိတ္မေကာင္းပါဘူး။သူ႕ကိုအဲ့လိုလုပ္သြားတဲ့သူေတြကိုလည္းကြၽန္မစုံစမ္းေနပါတယ္"
Kim Minaမွာငိုျပသေယာင္ကလုပ္ျပလိုက္ေသးသည္။ေဘးနာမွာရွိတဲ့တစ္ရႉးကိုယူၿပီးမ်က္လုံးကိုလည္းဟိုတို႔ဒီတို႔ကလုပ္ေသးသည္။
"ကြၽန္မဒီေန႕အားလုံကိုေခၚလိုက္ရတဲ့အေၾကာင္းအရင္းကေတာ့ကြၽန္မတူေလးကဆုံးသြားေတာ့ဒီCompanyကိုဆက္ခံဖို႔သူကမရွိျဖစ္ေနပါတယ္။အဲ့ေတာ့ကြၽန္မကပဲကြၽန္မအကိုရဲ႕Companyကိုတာဝန္ယူလိုက္ပါမယ္။အလ်င္စလိုလုပ္ရတဲ့အေၾကာင္းအရင္းကေတာ့အျခားၿပိဳင္ဘက္Companyေတြေၾကာင့္ပါ။ဒါေၾကာင့္ဒီကိစၥကိုလက္မခံတဲ့သူရွိရင္ေျပာနိုင္ပါတယ္"
ဘယ္သူမွမေျပာအားလုံးကေထာက္ခံၾကသည့္အတြက္Kim Minaတစ္ခ်က္မသိမသာၿပဳံးလိုက္မိသည္။
"ကဲအားလုံးလည္းလက္ခံတယ္ဆိုေတာ့စာခ်ဳပ္မွာသေဘာတူေၾကာင္းလက္မွတ္ထိုးေပးၾကပါ"
အကုန္လုံးလည္းၾကည္ျဖဴစြာလက္မွတ္ထိုးေပးၿပီးKim Minaတစ္ေယာက္ပဲလက္မွတ္ထိုးဖို႔က်န္ေတာ့သည္။
သူလက္မွတ္ထိုးဖို႔ေဘာလ္ပင္ကိုကိုင္လိုက္သည္။စာခ်ဳပ္ေပၚထိုးခါနီးအခ်ိန္မွာ........
"ဒုန္း!!!!!!!!"
လူတစ္ေယာက္တံခါးကိုေဆာင့္ကန္ၿပီးဝင္လာသည္။ဝင္လာသည့္သူကိုျမင္ေတာ့Kim Minaလိပ္ျပာလြင့္မတတ္အံ့ၾသသြားမိသည္။
"Kim Young Hoon"
Flash back......
Jacob နဲ႕Ericလည္းအခန္းထဲေရာက္ေတာ့YoungHoonကိုအသာလႈပ္ႏွိုးလိုက္သည္။YoungHoonျပန္သတိရလာေတာ့မွႏွစ္ေယာက္လုံးစိတ္ေအးသြားၾကသည္။
"သခင္ေလးနိုးလာၿပီပဲ"
"ကေလးေကာ"
"JuYeonနဲ႕ပါသြားတယ္ငိုေတာ့ငိုေနရွာတာ"
"အင္း....ငါလည္းမျဖစ္မေနမလို႔သာလုပ္ရတာပါ"
YoungHoonအစကတည္းကႀကိဳတြက္ခဲ့ပါတယ္။Kim MinaကChangMinကိုေခၚၿပီးသူ႕ကိုၿခိမ္းေျခာက္မယ္ဆိုတာ။ဒါေပမဲ့ဒီေလာက္ထိျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔သူမေတြးခဲ့။စီစဥ္ထားတာတစ္ခ်ိဳ႕ကပ်က္သြားသျဖင့္အျခားအပိုစီစဥ္ထားတာကိုလုပ္လိုက္ရျခင္းျဖစ္သည္။
YoungHoonမသြားခင္က်ည္ကာကိုေအာက္ကေနခံၿပီးဝတ္ထားတာပါ။သူ႕ကိုပစ္လိုက္ေတာ့အရွိန္ျပင္းလြန္းတာေၾကာင့္ေအာင့္သက္သက္ျဖစ္သြားၿပီးေမ့လဲသြားတာပါ။
"သခင္ေလးသြားရေအာင္"
YoungHoonေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္သည္။Jacobနဲ႕Ericလည္းYoungHoonကိုေခၚကာကားနဲ႕ေမာင္းထြက္လာလိုက္သည္။အိမ္မွာအဆင္သင့္ေစာင့္ေနတဲ့အတြင္းေရးမႉးMoonကYoungHoonကိုျမင္ေတာ့အလန့္တၾကားေရာက္လာကာ.......
"သခင္ေလးအဆင္ေျပရဲ႕လား....."
"ရတယ္ကြၽန္ေတာ္ဘာမွမျဖစ္ဘူး...စာ႐ြက္စာတမ္းေတြအကုန္ျပင္ဆင္ၿပီးၿပီလား"
"ဟုတ္ကဲ့အကုန္လုံးၿပီးပါၿပီ"
YoungHoon's pov - ဟက္....ေတြ႕ၾကေသးတာေပါ့Kim Minaေရ.....
Flash back end.......
"ဒုန္း!!!!!!!!!"
YoungHoonအားနဲ႕တံခါးကိုေဆာင့္ကန္လိုက္သည္။လက္နဲ႕တြန္းဖြင့္ေနရေလာက္သည္အထိသူစိတ္မၾကည္။
"Kim Young Hoon!!!"
"Suprise!!!!!!!"
Kim Minaသာမကက်န္တဲ့ရွယ္ယာရွင္ေတြပါအံ့ၾသသြားၾကသည္။
"မင္း....မင္း......ကေသၿပီေလ"
"ကြၽန္ေတာ္ကခင္ဗ်ားသတ္လို႔ေသမဲ့အမ်ိဳးအစားထဲမွာမပါဘူး"
အကုန္လုံးမ်က္လုံးျပဴးသြားၾကသည္။
"ခင္ဗ်ားအခု....ကြၽမ္ေတာ့္ကိုသတ္ၿပီးCompanyကိုအရယူေနတယ္ေပါ့..."
ေဘာင္းဘီအိပ္ကပ္ထဲလက္ထည့္ကာရက္စက္႐ြံရွာေသာမ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ၾကည့္လာသည့္YoungHoonကိုKim Minaလန့္ေနမိသည္။သူ႕ေဘးမွဖုန္းကိုမသိမသာယူမယ္လုပ္ေတာ့......
"ခင္ဗ်ားလင္ကိုေခၚဖို႔မစဥ္းစားလိုက္နဲ႕...သူလည္းခုေလာက္ဆိုမေသ႐ုံတစ္မယ္ပဲေပါ့"
Kim Minaပို၍ပင္အံၾသသြားေလသည္။YoungHoonကေတာ့ေရွ႕ကိုတစ္လွမ္းခ်င္းတစ္လွမ္းခ်င္းတိုးလာၿပီးအကုန္လုံးကိုေစ့ေစ့ေပါက္ေပါက္လိုက္ၾကည့္လိုက္သည္။
"ခင္ဗ်ားတို႔လည္းCompanyကေနျဖတ္စားလတ္စားလုပ္ထားတာေတြကြၽန္ေတာ္မသိဘူးထင္ေနတာလား"
က်န္တဲ့ရွယ္ယာရွင္မ်ားမွာလႈပ္႐ြလာၿပီးေၾကာက္ေနၾကသည္။
"ဟက္.....Kim Minaခင္ဗ်ားကအကုန္လုံးကိုဘယ္လိုမ်ားစည္း႐ုံးလိုက္တာလဲ"
"ငါဘာမွမလုပ္ဘူး....ငါက.....ဒီအတိုင္း...."
"တိတ္စမ္း!!!!!!!"
YoungHoonေအာ္လိုက္သည့္အတြက္Kim Minaကိုယ္ေတာင္တုန္တတ္သြားသည္။
"ခင္ဗ်ားဘာမွေျပာစရာမလိုဘူး"
YoungHoonမွာေရွ႕ကိုတိုးၿပီးKim Minaေရွ႕ကစာခ်ဳပ္ကိုလွမ္းယူလိုက္သည္။
"ပိုင္ဆိုင္မႈလႊဲေျပာင္းျခင္းစာခ်ဳပ္......ဟက္...ထားပါအခုေတာ့ဒီမွာရွိေနတဲ့ခင္ဗ်ားတို႔အားလုံးေထာင္ထဲဝင္ဖို႔သာျပင္ထားေတာ့"
"မင္းကငါတို႔ကိုေထာင္ထဲထည့္ရေအာင္မင္းမွာဘာသက္ေသရွိလို႔တုန္း"
ရွယ္ယာရွင္ထဲမွတစ္ေယာက္လွမ္းေျပာလိုက္သျဖင့္ထိုလူအားYoungHoonေသခ်ာၾကည့္ကာ.....
"ရွိလို႔ေပါ့Kim Minaဆီမွာခင္ဗ်ားတိုလုပ္ထားသမွ်မေကာင္းမႈေတြစုထားတဲ့စာအုပ္ရွိတယ္ေလ....အဲ့တာတစ္ခါေတာ့ကြၽန္ေတာ့္အေဒၚကိုေက်းဇူးတင္ရမယ္"
YoungHoonထိုကဲ့သို႔ေျပာလာေတာ့Kim Minaေၾကာင္သြားသည္။
"ကြၽန္ေတာ္အဲ့တာကိုဘယ္လိုရလဲဆိုတာေမးခ်င္ေနတာလား.......ေျပာျပပါ့မယ္....Jacobနဲ႕Ericက ကြၽန္ေတာ့္လူေတြေလ...လြယ္လြယ္ယုံသြားၾကတဲ့ခင္ဗ်ားတို႔ကပဲတုံးတာလားကြၽန္ေတာ့္လူေတြကပဲဟန္ေဆာင္ေကာင္းတာလားေတာ့မခြဲတတ္ဘူး"
Kim Minaတစ္ေယာက္အသက္ကိုျပင္းျပင္းရႉေနမိသည္။စိတ္ေတြလည္းလြတ္ကာသူ႕ေရွ႕ကYoungHoonကိုၾကည့္ၿပီးပါးရိုက္မယ္အလုပ္.......
"ခြမ္း!!!!!!!!"
စားပြဲေပၚတြင္တင္ထားသည့္ခြက္မွာတစ္စုံတစ္ေယာက္ရဲ႕Kim Minaလက္ဆီကိုပစ္ျခင္းခံလိုက္ရတယ္။လက္မွာေတာ့ေသြးမ်ားစတင္စီးက်လာသည္။
"ခင္ဗ်ား....Hyungကိုမထိနဲ႕"
"ကေလး...."
ChangMinကိုေတြ႕ေတာ့YoungHoonအံ့အားသင့္သြားသည္။ChangMinမွာလည္းYoungHoonကိုေတြ႕သည္ႏွင့္ေျပးဖက္လိုက္ခ်င္ေပမဲ့အခုအေျခအေနမ်ိဳးနဲ႕ေတာ့မဟုတ္။ဒါေၾကာင့္သူKim Minaဆီရဲရဲဝံ့ဝံ့ပဲသြားလိုက္ၿပီးKim Minaရဲ႕ပါးကိုႏွစ္ခ်က္ဆင့္ရိုက္လိုက္သည္။
"ျဖန္း.....ျဖန္း!!!!"
YoungHoonေရာKim Minaေရာက်န္တဲ့ရွယ္ယာရွင္ေတြေရာအကုန္လန့္သြားသည္။
"ဒါက ကြၽန္ေတာ္တန္ဖိုးထားရတဲ့သူကိုရိုက္မလိုလုပ္လို႔"
Kim Minaလန့္ၿပီးတုန္ေနသည္။ဘာမွလည္းမသိေတာ့႐ူးခ်င္ေနတာပဲသိသည္။ထိုစဥ္အတြင္းေရးမႉးMoonႏွင့္ရဲေတြဝင္ေရာက္လာၿပီးအကုန္လုံးကိုဖမ္းလိုက္ၾကသည္။ေဒါသထြက္ေနပုံေပၚတဲ့ChangMinကေတာ့YoungHoonလက္ကိုဆြဲၿပီးCompanyရဲ႕အျပင္ဘက္လူရွင္းတဲ့ေနရာကိုေခၚသြားလိုက္သည္။YoungHoonမွာလည္းသူ႕ကေလးေခၚရာေနာက္ဘာမွမေျပာဘဲလိုက္လာခဲ့သည္။
လူရွင္းတဲ့တစ္ေနရာေရာက္ေတာ့ChangMinကYoungHoonက္ုၾကည့္လိုက္ၿပီး.....
"အာ့....."
ChangMin YoungHoonရဲ႕ရင္ဘတ္ကိုသူ႕လက္သီးေလးနဲ႕အားပါ႐ုံေလးထိုးလိုက္သည္။ေစာနကKim Minaကိုအားနဲ႕ပါးႏွစ္ခ်က္ဆင့္ရိုက္သည့္ေကာင္ေလးကဘယ္ေရာက္သြားသည္မသိ။
"နာလား....နာတတ္တယ္ေပါ့"
"နာတာေပါ့ကေလးကလည္း"
"ေအး...ကြၽန္ေတာ္ကအဲ့ဒီဟာထက္အဆေပါင္းမ်ားစြာနာတယ္ဆိုတာHyungသိလား"
"ကေလးရယ္....ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္"
"Hyungကြၽန္ေတာ့္ကိုေျပာျပခဲ့ရမွာေလ....."
ChangMinေျပာၿပီးငိုျပန္ေလသည္။
"ကြၽန္ေတာ္ကHyungတစ္ကယ္ေသ သြားၿပီထင္ၿပီးကြၽန္ေတာ္ဘယ္ေလာက္ခံစားရလဲဆိုတာသိလား........သိလားလို႔"
"အင္းပါ...ကိုယ္လည္းမတတ္သာတဲ့အဆုံးလုပ္လိုက္ရတာမလို႔ပါ"
"Hyungမေကာင္းဘူး....လူဆိုး.....ကြၽန္ေတာ့္ကိုစိတ္ပူရေအာင္လုပ္တယ္ဒီရင္ဘတ္ႀကီးကနာလြန္းလို႔......႐ူးမတတ္ပဲ....အဲ့တာကိုHyungသိလား"
"အင္းပါကြာ....ကေလးကလည္းကိုယ္တစ္ကယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္အခုကိုယ္ရွိေနၿပီပဲကို"
YoungHoonလည္းသူ႕ကိုလာရိုက္ထုေနေသာကေလးေလးကိုရင္ခြင္ထဲဆြဲေပြ႕ၿပီးတင္းတင္းေလးဖက္ထားလိုက္သည္။ရင္ခြင္ထဲကအေကာင္ေပါက္ကေတာ့ဖက္လိုက္မွထုတာရပ္ၿပီးတစ္ရႈံ႕ရႈံ႕နဲ႕ျဖစ္ေနေသးသည္။
ခနၾကာေတာ့YoungHoonမွဖက္ထားတာခြာလိုက္ၿပီးေမးလိုက္သည္။
"ဒါနဲ႕ကေလးဘယ္လိုသိတာလဲ"
"Ericေျပာျပတာ"
"ေအာ္.....ဒါဆိုကိုယ္တို႔သြားၾကေတာ့မလား"
ChangMinေခါင္းေလးအသာၿငိမ့္ျပလိုက္သည္။YoungHoonမွာChangMinလက္ေလးကိုဆြဲၿပီးသြားမယ္လုပ္ေတာ့........
"Hyung......"
"ေျပာေလကေလး"
"ခ်ီ....."
"ဟင္...."
"ခ်ီလို႔.....လမ္းမေလွ်ာက္ခ်င္လို႔"
"ဟဟ.....ဟုတ္ပါၿပီကြာ"
YoungHoonလည္းသူ႕ကိုခြၽဲ ၿပီးေျပာလာတဲ့ေကာင္ေလးကိုခါးေလးကေနမကာေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုသူ႕ခါးမွာခြေစလိုက္ၿပီးခ်ီလာလိုက္သည္။
ChangMinကေတာ့သူခြၽဲ လို႔ရလို႔ေပ်ာ္ေနမိသည္။ၿပီးေတာ့YoungHoonကိုစခ်င္လာတာနဲ႕YoungHoonနား႐ြက္ေလးကိုမနာေအာင္အသာေလးကိုက္လိုက္သည္။
"အာ့......ဒီကေလးဘာျဖစ္ေနတာတုန္းဆိုးခ်င္ေနတယ္ေပါ့"
"ခစ္ ခစ္"
ChangMinလည္းသူခြၽဲ မိတာကိုၿပီးမွေနာင္တေတြအႀကီးအက်ယ္ရပါေတာ့သည္။Companyထဲကိုေရာက္ေတာ့အကုန္လုံးကၾကည့္ေနၾကၿပီးပိုလို႔ဆိုးသည္မွာရဲေတြေရာရွိေနျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
ChangMinကေတာ့ရွက္လြန္း၍မ်က္ႏွာေလးကိုYoungHoonပခုံးနားေလးမွာငုံ႕ကာဖြက္ထားလိုက္သည္။YoungHoonကေတာ့အေၾကာင္းသိ၍လုံးဝမခ်ေပး။သူပိုင္ေၾကာင္းဆိုင္ေၾကာင္းကႂကြားခ်င္ေသးသည္ေလ။
________________________________________
ႀကိဳက္ၾကရဲ႕လား.....SEမေရးပါဘူးေနာ္..😅
Thanks for reading🌸
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen4U.Com