Chapter 18 end(ZawGyi)
တီ......တီ
"ChangMinေရ.....နင့္ေကာင္ေလးေရာက္လာၿပီ"
"ဟုတ္လာၿပီ"
"Hyung....sorryေနာ္ၾကာသြားလို႔"
"မၾကာပါဘူး.....လာသြားမယ္ေလ"
"ဟုတ္......ဒါဆိုNoonaသားတို႔သြားလိုက္ပါဦးမယ္"
"ေအးေအး...ကားေျဖးေျဖးေမာင္းေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ"
ဒီေန႕YoungHoonနဲ႕ChangMinတို႔YoungHoonမိဘေတြရွိရာအုတ္ဂူဆီကိုသြားၾကမွာျဖစ္ပါတယ္။သူရဲ႕ခ်စ္သူေလးကိုOmmaနဲ႕Appaဆီကိုေခၚသြားမလို႔ေပါ့။
"ကေလးေရာက္ၿပီ"
"ဟုတ္"
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လည္းကားေပၚကဆင္းတလိုက္ၾကၿပီးအုတ္ဂူရွိရွာေနရာဆီလာလိုက္ၾကသည္။
လမ္းေလးဟာလည္းအရင္တုန္းကလိုမေျပာင္းမလဲတိတ္ဆိတ္ေျခာက္ကပ္လ်က္။သစ္ပင္ႀကီးေတြမွာလည္းညို႔မွိုင္းအုံ႕ဆိုင္းလ်က္။သစ္႐ြက္ေျခာက္ေတြကလည္းအရင္ကအတိုင္းတစ္ႂကြပ္ႂကြပ္ႏွင့္လမ္းေလွ်ာက္လိုက္တိုင္းျမည္ေနတုန္း။
အရာရာဟာဒီလိုတိတ္ဆိတ္ေျခာက္ကပ္ေနဆဲျဖစ္ေပမဲ့YoungHoonအတြက္ေတာ့အထီးက်န္စရာမေကာင္းေတာ့။ေျခာက္ျခားစရာလည္းမေကာင္းေတာ့။သူ႕ေဘးမွာသူခ်စ္ရတဲ့သူတန္ဖိုးထားရတဲ့သူတစ္ဦးရွိေနၿပီေလ။ChangMinနဲ႕သာဆိုရင္သူဘယ္လိုေနရာပဲေရာက္ေရာက္အထီးမက်န္။အရင္တစ္ခါဒီကိုလာတုန္းကသူသိပ္ကိုစိတ္ပ်က္ခဲ့တယ္။ဒါေပမဲ့ခုေတာ့မဟုတ္ေတာ့ဘူး။သူကိုယ္တိုင္ကလည္းေျပာင္းလဲသြားၿပီေလ။
ခ်စ္ရသူရဲ႕လက္ေလးကိုဆုပ္ကိုင္ကာအုတ္ဂူေရွ႕ေရာက္ေတာ့ႏွစ္ေယာက္လုံးႏႈတ္ဆက္လိုက္ၾကသည္။
"Ommaနဲ႕Appa.....သားေရာက္လာပါၿပီ"
YoungHoonရဲ႕ႏႈတ္ဆက္သံကအစအရင္ကလိုစိတ္ပ်က္သည့္အသံမဟုတ္ေတာ့ဘဲတက္ႂကြေနသည့္အသံကိုကူးေျပာင္းခဲ့ေလၿပီ။
"ဒီအေတာအတြင္းကိစၥေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားျဖစ္ပ်က္ခဲ့တယ္......ဒါေပမဲ့သားအခုအဆင္ေျပေနပါၿပီ.......Ommaနဲ႕Appaကိုမိတ္ဆက္ေပးရဦးမယ္.....ဒါသားခ်စ္သူေလJi ChangMinတဲ့"
ChangMinလည္းYoungHoonရဲ႕Ommaနဲ႕Appaအုတ္ဂူကိုတစ္ခ်က္ဂါရဝျပဳႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။
"ဒီအေတာအတြင္းျဖစ္ပ်က္ခဲ့သမွ်ကိစၥေတြကိုသားခံနိုင္ရည္ရွိခဲ့တာသူ႕ေၾကာင့္ပါ...ၿပီးေတာ့ဒီမွာOmmaနဲ႕Appaအတြက္ChangMinကိုယ္တိုင္စည္းေပးထားတာတဲ့"
YoungHoonလည္းChangMinလက္ထဲကပန္းစည္းကိုေလးကိုအုတ္ဂူေပၚတင္လိုက္သည္။
"Ommaတို႔သမက္ေလးကခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္မလား"
"Hyung....ဘာေတြေျပာေနတာလဲ"
"မဟုတ္လို႔လား....."
ChangMinမ်က္ႏွာေလးခ်က္ခ်င္းပန္းေရာင္ေလးသန္းလာကာရွက္ေသြးျဖားလာေလသည္။
"ဟဟ....ရွက္ေနတယ္ေပါ့"
"Hyung..."
"အဲ့လိုပဲ...Ommaနဲ႕Appaေရသားေကာင္ေလးကအရွက္အရမ္းသည္းတာ"
YoungHoonထပ္ၿပီးစျပန္ေတာ့ChangMinမေနတတ္ေတာ့ပါ။YoungHoonကေတာ့သူ႕ကေလးကိုၾကည့္ၿပီးတစ္ခစ္ခစ္နဲ႕ရယ္ေနေလရဲ႕။
...............
"ကေလး...ကိုယ္နဲ႕တစ္ေနရာေလာက္ထပ္သြားရေအာင္"
"အင္း...ဘယ္ကိုလဲHyung"
"ေရာက္ရင္သိပါလိမ့္မယ္"
YoungHoonလည္းChanMinကိုေခၚကာသူအရင္ကတည္းကသြားခ်င္ေနခဲ့တဲ့တစ္ေနရာဆီကိုေမာင္းလာလိုက္သည္။မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ေမာင္းၿပီးသြားေတာ့YoungHoonကားရပ္လိုက္သည္။
YoungHoonေခၚသြားသည့္ေနရာကတစ္ျခားေတာ့မဟုတ္သူအရင္ကတည္းကသူခ်စ္ရတဲ့သူနဲ႕သြားခ်င္ေနတဲ့ခ်ယ္ရီပင္ေတြရွိတဲ့ပန္းၿခံေလးကိုပါပဲ။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လည္းကားေပၚမွဆင္းလိုက္ၾကၿပီးအဝင္လမ္းကိုျဖတ္ကာခ်ယ္ရီပင္တန္းေတြရွိတဲ့ေနရာေလးကိုလမ္းေလွ်ာက္လာလိုက္ၾကသည္။
ေဆာင္းဝင္ခါစျဖစ္တာမလို႔ရာသီဥတုဟာအရမ္းလည္းမပူပဲေနရွိန္ေလးမွာေရးေရးေလးသာရွိသည္။ေလွ်ာက္လမ္းရဲ႕ေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္ဆီမွာေဝေဝဆာဆာပြင့္ေနၾကတဲ့ခ်ယ္ရီပင္ေတြဟာအရမ္းကိုလွပလြန္းေနပါတယ္။
"Hyungခ်ယ္ရီပင္ေတြကလွလိုက္တာ"
"အင္း.....ChangMinသေဘာက်တယ္မလား"
"ဒါေပါ့Hyungရဲ႕.....ဒီေနရာကိုဘယ္လိုသိတာလဲ"
"ကိုယ့္Ommaေျပာျပဖူးတာတစ္ခါမွေတာ့မေရာက္ဖူးဘူးအခုမွလာျဖစ္တာ"
"ေအာ္..."
ပန္းၿခံဆိုေပမဲ့လူလည္းအရမ္းမမ်ားတာမလို႔ပိုအဆင္ေျပသည္။YoungHoonလမ္းေလွ်ာက္ေနရင္းပင္ChangMinေလးကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ပန္းပင္ေတြသေဘာက်ၿပီးၿပဳံးေနေလရဲ႕။ေလတစ္ခ်က္အေဝွ႕မွာပန္းပြင့္ဖတ္ေလးတစ္ခုသူ႕ႏွာေခါင္းေပၚျပဳတ္က်လာေတာ့ပိုၿပီးေတာင္သေဘာက်ကာပါးခ်ိဳင့္ေလးေတြထင္းေနသည္အထိၿပဳံးေနသည္မွာYoungHoonမ်က္လုံးထဲတြင္ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ႏွယ္လွပေနေလသည္။
"Hyungဘာေတြၾကည့္ေနတာလဲ"
"ChangMinကိုေလ"
"ဟာ.....Hyungကလည္း"
ေဟာသူ႕ကေလးေလးထပ္ၿပီးရွက္သြားျပန္ပါၿပီ။ရွက္သြားတဲ့သူ႕ကေလးကိုၾကည့္ၿပီးYoungHoonၿပဳံးေနမိျပန္သည္။
"ကေလး..."
"ဟင္...."
YoungHoon ChangMinရဲ႕ဘယ္ဘက္လက္ေလးကိုဆြဲယူလိုက္ၿပီးလက္သူႂကြယ္မွာေငြေရာင္လက္စြပ္ေလးတစ္ခုကိုဝတ္ေပးလိုက္သည္။ၿပီးေတာ့လက္ေလးကိုပဲသူ႕ႏႈတ္ခမ္းေလးနဲ႕ထိကာၾကင္နာစြာနမ္းရႈံ႕လိုက္သည္။ChangMinေလးမွာေတာ့ေၾကာင္အမ္းအမ္းျဖင့္ၾကည့္ေနေလရဲ႕။
"ကေလး.....ကိုယ္အခုေျပာမဲ့စကားကိုေျပာဖို႔နည္းနည္းေစာေသးတယ္ဆိုေပမဲ့ကိုယ္ေျပာမယ္ေနာ္....ကိုယ့္ကေလးနဲ႕လက္ထပ္ပါရေစ....အခုေတာ့မဟုတ္ေပမဲ့ကေလးလည္းေက်ာင္းၿပီးသြားလို႔ဘြဲ႕ရမွလက္ထပ္မွာပါအခုလိုေျပာထားရတဲ့အေၾကာင္းကကိုယ္ကေလးကိုလက္ထပ္ခ်င္တဲ့အထိကိုခ်စ္တာပါလို႔ေျပာခ်င္တာပါ"
YoungHoonေျပာသြားသမွ်စကားလုံးတိုင္းကိုနားေထာင္ၿပီးChangMinရင္ေတြခုန္ေနသည္။သူလည္းလက္ထပ္ခ်င္တာေပါ့သူခ်စ္ရတဲ့Hyungနဲ႕ဒါေပမဲ့အခုလိုမ်ိဳးေျပာလာေတာ့သူေပ်ာ္လြန္း၍ဆြံ႕အေနမိသည္။ၿပီးေတာ့ဝမ္းသာလြန္း၍YoungHoonကိုဖက္လိုက္ကာငိုပါေတာ့တယ္။
"Hyung....ကြၽန္ေတာ္လည္းHyungကိုအရမ္းခ်စ္တယ္...ပိုင္ဆိုင္ခ်င္တယ္.....Hyungနဲ႕ဆိုအခုခ်က္ခ်င္းေတာင္လက္ထပ္လိုက္ခ်င္တာပါ"
ငိုသံေလးနဲ႕သူ႕ကိုလက္ထပ္ခ်င္ပါတယ္လို႔ေျပာလာတဲ့သူ႕ကေလးေလးရယ္ပါ။YoungHoonလည္းChangMinကိုယ္လုံးေလးကိုျပန္လည္ေပြ႕ဖက္လိုက္သည္။ခနၾကာေတာ့ဖက္ထားတာခြာလိုက္ၿပီး......
"ဒါဆိုကိုယ့္ကိုလည္းျပန္ဝတ္ေပး"
"ဟင္...."
"လက္စြပ္ေလ..."
"ေအာ္....အင္း..ဝတ္ေပးမယ္ေလ"
ChangMinလည္းYoungHoonရဲ႕ဘယ္ဘက္လက္သူႂကြယ္မွာသူနဲ႕ဆင္တူေငြေရာင္လက္စြပ္ေလးကိုဝတ္ေပးလိုက္သည္။
ChangMinသူ႕လက္ေပၚကလက္စြပ္ေလးကိုၾကည့္ၿပီးပီတိေတြျဖစ္ကာၿပဳံးေနမိသည္။ဒါကိုYoungHoonကေတာ့အူေတြယားၿပီးChangMinရဲ႕ပါးခ်ိဳင့္ေလးထင္းေနတဲ့ပါးေလးကိုသူ႕ႏွာေခါင္းနစ္ဝင္သြားသည္အထိဖိနမ္းလိုက္သည္။
"Hyungေနာ္....အရမ္းအသားယူတာပဲ"
"ထပ္ယူရမလားဒါဆို"
YoungHoonေျပာလည္းေျပာChangMinခါးေလးကိုေစြ႕ခနဲဖက္ၿပီးသူမ်က္ႏွာနဲ႕နီးကပ္ေစလိုက္သည္။
ChangMinေလးကေတာ့႐ုတ္တစ္ရက္ျဖစ္သြားတာမလို႔အနည္းငယ္လန့္သြားၿပီးYoungHoonရင္ဘတ္ေပၚလက္တင္မိလိုက္သည္။ChangMinရင္ခုန္ေနမိျပန္သည္။သူလက္ေတြကလည္းYoungHoonရင္ဘတ္ေပၚေရာက္ေနတာမလို႔YoungHoonရင္ခုန္သံကိုလည္းသူခံစားမိေနသည္။
မ်က္လုံးဝိုင္းဝိုင္းေလးနဲ႕ေစာနကငိုထားမိေတာ့မ်က္ရည္ေလးေတြကမ်က္လုံးအိမ္မွာက်န္ရွိေနၿပီးမ်က္လုံးဝိုင္းဝိုင္းေလးကိုပိုၿပီးေတာက္ပေစသည္။ရာသီဥတုေၾကာင့္ပဲလားရွက္ေနတာေၾကာင့္ပဲလားေတာ့မသိပန္းေရာင္သမ္းေနသာပါးေလႏွစ္ဖက္။ပန္းဆီေရာင္ရွိေနတဲ့ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလး။
YoungHoonသူ႕ေရွ႕ကေကာင္ငယ္ေလးကိုၾကည့္ၿပီးသူဘယ္လိုမွစိတ္ထိန္းထားလို႔မရေတာ့ပါ။ဒါေၾကာင့္မ်က္ႏွာနားကိုပိုၿပီးတိုးသြားလိုက္သည္။
ChangMinလည္းသူ႕မ်က္ႏွာနားကိုနီးကပ္လာတဲ့YoungHoonကိုမ်က္လုံးေလးမွိတ္ကာနမ္းတာကိုခြင့္ျပဳလိုက္သည္။
တိုးရင္းတိုးရင္းနဲ႕ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုနီးကပ္သြားေတာ့ခံစားမိသည့္ႏြေးေထြးမႈ။ရာသီဥတုဟာေအးေနေသာေၾကာင့္အနမ္းရဲ႕ႏြေးေထြးမႈကိုသူတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံးပိုၿပီးခံစားမိၾကသည္။
ဒါဟာႏွစ္ေယာက္လုံးအတြက္ပထမဦးဆုံးအနမ္းမဟုတ္ေတာ့ပင္မဲ့ရင္ခုန္ေနတုန္းပါပဲ။ChangMinရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေလးဟာအရမ္းကိုခ်ိဳၿမိန္တာမို႔YoungHoonပို၍ပင္တိုးကာနမ္းေနမိသည္။ChangMinလည္းYoungHoonရဲ႕အနမ္းေတြမွာစီးဝင္နစ္ေျမာမိေနၿပီးျပန္လည္တုံ႕ျပန္ေနသည္။
ထိုစဥ္ေဆာင္းရာသီရဲ႕ေလထုစတင္တိုက္ခတ္လာေတာ့ခ်ယ္ရီပင္ေပၚမွပြင့္ဖတ္ေလးေတြကနမ္းေနတဲ့သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ေပၚကိုျဖည္းညင္းစြာက်လာၿပီးပို၍ပင္လွပေစပါေတာ့သည္။ဒီအခ်ိန္အခိုက္အတန့္ေလးဟာဘယ္ေတာ့ေပ်ာက္ကြယ္မသြားေစခ်င္တဲ့အခိုက္အတန့္ေလးျဖစ္မိမွာပါ။ကိုယ္ခ်စ္ရတဲ့သူနဲ႕အတူလွပၿပီးသာယာတဲ့ေနရာေလးတစ္ခုမွာရွိေနတာဘာနဲ႕တန္ဖိုးျဖတ္လို႔မရတဲ့အခ်ိန္ေလးေပါ့။
ဒါေၾကာင့္လူေတြကေျပာၾကတာအခ်ိန္ဆိုတာမ်ိဳးကဘယ္အရာနဲ႕မွလဲလွယ္လို႔မရဘူးတဲ့။ကိုယ့္အတြက္တန္ဖိုးရွိတဲ့အခ်ိန္ဆိုပိုၿပီးေတာင္တန္ဖိုးျဖတ္လို႔မရဘူးတဲ့။
အခုလိုမ်ိဳးတန္ဖိုးျဖတ္မရတဲ့အခ်ိန္ေလးေတြကိုထပ္ၿပီးတည္ေဆာက္သြားခ်င္မိပါတယ္။ခ်စ္ရတဲ့ChangMinေလးနဲ႕ေပါ့။
The End.........
________________________________________
ေရးလာတဲ့ficေလးကေတာ့ၿပီးပါၿပီ။အဆုံးေလးကိုလည္းတတ္နိုင္သေလာက္ေရးထားေပးပါတယ္။ပတမဆုံးficဆိုေတာ့လိုအပ္ခ်က္ကေလးေတြရွိေနပါတယ္။ဒါေပမဲ့ေနာက္ficေတြမွာပိုၿပီးႀကိဳးစားေရးေပးပါ့မယ္။ဖတ္ေပးတဲ့သူေတြအားလုံးကိုလည္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
Thanks for reading🌸
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen4U.Com