ဟင္း.................ရွည္လ်ားလြန္းလွတဲ့သက္ျပင္းႀကီးကိုခ်ၿပီးမိဘမ်ားရွိရာအုတ္ဂူဆီသို႔ေျဖးေျဖးခ်င္းေလွ်ာက္လွမ္းလာခဲ့တယ္။

ေလွ်ာက္လိုက္သည့္ေျခလွမ္းတိုင္းမွာလည္းေလးလံလ်က္....သက္ျပင္းခ်ေနမိသည္မွာလည္းဘယ္ႏွစ္ခါမွန္းမသိေတာ့.....

ပတ္ဝန္းက်င္မွာလည္းလူသူမရွိေအးစက္ေျခာက္ကပ္လ်က္။အနီးနားရွိသစ္ပင္ႀကီးမ်ားလည္းညို႔မွိုင္းအုပ္ဆိုင္းကာဝမ္းနည္းမႈမ်ားအားေဖာ္ျပေနသေယာင္.....အထက္ေကာင္းကင္ယံမွာလည္းညေန ေနဝင္စအခ်ိန္ျဖစ္တာမို႔မိုးသားမိုးတိမ္မ်ားမွာစတင္ေမွာင္မဲလာေလသည္။လမ္းေလွ်ာက္လိုက္တိုင္းလည္းေႂကြက်ထားသည့္သစ္႐ြက္ေျခာက္မ်ားမွာတစ္ႂကြပ္ႂကြပ္ႏွင့္။

ေလတစ္ခ်က္တိုက္တိုင္းလည္းခံစားမိသည့္ေအးစက္မႈ။ဤကဲ့သို႔ေနရာေသာေနရာသည္အလြန္ပင္အထီးက်န္ဆန္လြန္းလွသည္။ေအးစက္လြန္းလွသည္။သို႔ေပမဲ့ထိုအထီးက်န္ဆန္မႈမွာေျဖးညွင္းစြာလမ္းေလွ်ာက္လာေသာေကာင္ေလးတစ္ေယာက္၏အထီးက်န္မႈႏွင့္ယွဥ္လိုက္လွ်င္ဆင္တစ္ေကာင္ႏွင့္ပု႐ြက္ဆိတ္တစ္ေကာင္၏အ႐ြယ္အစားကြာျခားသကဲ့သို႔ျခားနားလြန္းလွသည္။

ဤ​​ေနရာႀကီးသည္ေျခာက္ကပ္လြန္းလွပါသည္။ေအးစက္လြန္းလွပါသည္။လူသူကင္းမဲ့၍အထီးက်န္လြန္းလွပါသည္။
ေအးေလဒီေနရာကေပ်ာ္စရာေကာင္းရေအာင္သုႆန္က ကစားကြင္းတို႔ပန္ၿခံတို႔မွမဟုတ္တာ။

သုံးႏွစ္!....အင္း...ဒီေန႕ဟာOmmaနဲ႕Appaနဲ႕ဆုံးတာသုံးႏွစ္ျပည့္တဲ့ေန႕ပါ။YoungHoonတစ္ေယာက္ေပ်ာ္႐ႊင္မႈေတြ...ႏြေးေထြးမႈေတြနဲ႕ေဝးကြာခဲ့တာသုံးႏွစ္ျပည့္ၿပီဆိုလည္းဟုတ္တယ္။YoungHoon၏မိဘႏွစ္ပါးလုံးမွာအလုပ္ကိစၥျဖင့္ဆိုးလ္ၿမိဳ႕မွဘူဆန္သို႔အသြားတြင္ကားအက္ဆီးဒင့္ျဖစ္ကာပြဲခ်င္းၿပီးေသဆုံးသြားၾကသည္။ကြယ္လြန္သြားတာသုံးႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္ေသာ္လည္းရင္ထဲမွနာက်င္မႈမ်ားႏွင့္ဘယ္လိုမွအသားမက်ေသး။

မိဘမ်ား၏အုတ္ဂူေရွ႕ေရာက္ေတာ့YoungHoonဂါရဝျပဳကာႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။

"Ommaနဲ႕Appa....သားေရာက္လာပါၿပီ။ခုတစ္ေလာလာမေတြ႕ျဖစ္တာစိတ္မဆိုးပါနဲ႕ေနာ္..သားေက်ာင္းကိစၥေရာ..Appa companyကိစၥေတြနဲ႕ေရာမ်ားေနတာနဲ႕မလာျဖစ္လိုက္တာပါ"

YoungHoonတို႔သည္မ်ိဳးရိုးစဥ္ဆက္အလိုက္က်ိက်ိတက္ခ်မ္းသာၾကသည္။YoungHoon Appaမွာshopping mallေတြအေျမာက္အမ်ားဖြင့္ထားၿပီးနိုင္ငံျခားမွတင္ပို႔လာေသာကုန္ပစၥည္းမ်ားအားလိုက္လံျဖန့္ျဖဴးေပးေသာcompanyတစ္ခုလည္းပိုင္သည္။Appaဆုံးေတာ့တစ္ဦးတည္းေသာသားYoungHoonမွာအေဒၚျဖစ္သူအကူအညီျဖင့္လုပ္ငန္းမ်ားအားဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ေပးလ်က္ရွိသည္။စီးပြားေရးအေၾကာင္းသိပ္နားမလည္ေသာ္လည္းေဒၚေလးမီနာေၾကာင့္အဆင္ေျပပါသည္။

"Ommaတို႔ေကာင္းကင္ဘုံမွာေနရတာအဆင္ေျပရဲ႕လားဟင္?....ေပ်ာ္ေကာေပ်ာ္ရဲ႕လား.....သားကေတာ့ဒီမွာအဆင္ေျပပါတယ္။ဟို........(ဟင့္)Ommaနဲ႕Appaနဲ႕ကိုလြမ္းတာရယ္(ဟင့္)နည္းနည္းေလးပင္ပန္းတာရယ္ကလြဲလို႔(ဟင့္)သားအဆင္ေျပပါတယ္.....ဟုဆိုကာYoungHoonမွာငိုခ်လိဳက္ေလးေတာ့သည္။ဟုတ္ပါသည္။႐ုတ္တစ္ရက္မိဘႏွစ္ပါးလုံးမွာေန႕ခ်င္းညခ်င္းႀကီးကြယ္လြန္...သိပ္မၾကာလိုက္companyအလုပ္ေတြဦးစီးရ....ဆိုေတာ့19ႏွစ္အ႐ြယ္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္အတြက္ေတာ့ပင္ပန္းလြန္းလွပါတယ္။လူေရာစိတ္ပါမက်န္ဘယ္ေလာက္ထိပင္ပန္းတယ္ဆိုတာYoungHoonတစ္ေယာက္သူ႕ကိုယ္သူသာအသိဆုံးျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

ဤလိုတိတ္ဆိတ္ေျခာက္ျခားေအးစက္လြန္းလွတဲ့သုႆန္ႀကီးမွာငိုေႂကြးေနတဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္မွာဘယ္ေလာက္ပင္နာက်င္စရာေတြမ်ားလိုက္မလဲ။လက္မခံခ်င္ေသးတဲ့အေၾကာင္းတရားဘယ္ေလာက္ေတာင္ရွိလိုက္မလဲ။ဘယ္ေလာက္ေတာင္ခိုကိုးရာမဲ့ေနမလဲဆိုတာေတာ့ငိုေႂကြးေနသည့္အသံကိုနားေထာင္ၾကည့္႐ုံနဲ႕ပင္ခန့္မွန္းနိုင္ပါသည္။

ခနၾကာေတာ့YoungHoonငိုတာကိုရပ္ပါးျပင္ေပၚမွာစီးက်ေနတဲ့မ်က္ရည္ေတြကိုသူ႕လက္ခုံေလးနဲ႕သုတ္ကာပါလာသည့္ပန္းစီအျဖဴေလးကိုအုတ္ဂူေပၚခ်ေပးၿပီး....

"ေအာ္....ငိုေနတာနဲ႕အခ်ိန္ေတာင္ၾကာသြားတယ္..ဒါOmmaႀကိဳက္တဲ့ႏွင္းဆီပန္းေလOmmaနဲ႕Appaကပန္းကိုအျဖဴေရာင္မွႀကိဳက္တာမွန္းသိလို႔သားတစ္မင္ဝယ္လာတာ။လွတယ္မလားဟင္........
ဒါနဲ႕Ommaကခ်ယ္ရီပန္းေတြကိုလည္းသိပ္ႀကိဳက္တာေနာ္...Ommaမွတ္မိေသးလာေတာ့မသိဘူးသားကိုတစ္ခါေျပာျပဖူးတယ္ေလAppaအလုပ္အားရင္သားတို႔သုံးေယာက္တူတူခ်ယ္ရီပန္းေတြသြားၾကည့္ၾကမယ္ဆိုၿပီးေတာ့......အဲ့တုန္းကသာAppaအလုပ္အားခဲ့ရင္တူတူသြားၾကည့္ျဖစ္ၾကမွာေနာ္....ခုေတာ့လည္းOmmaနဲ႕Appaကေလာကႀကီးကိုအရင္ေက်ာခိုင္းသြားေတာ့ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းပဲပန္းေတြၾကည့္ရေတာ့မယ္"

Younghoonမွာေျပာရင္းပင္ဝမ္းနည္းလာေသာေၾကာင့္ခနၿငိမ္သက္သြားေလသည္။
ၿပီးမွ......

"ေမွာင္ေတာင္ေမွာင္ေနၿပီ....ဒါဆိုသားျပန္ပါေတာ့မယ္ေနာ္Ommaနဲ႕Appa...သားေနာက္တစ္ေခါက္မွလာေတြ႕ပါ့မယ္"

ဟုေျပာကာ လာရာလမ္းအတိုင္းျပန္လာလိုက္သည္။

YoungHoon's pov - ေနာက္တစ္ေခါက္ဆိုေပမဲ့ဘယ္ေတာ့လဲဆိုတာေတာ့သားလည္းေသခ်ာမသိပါဘူး။လာေတြ႕ရင္ေပ်ာ့ညံ့တဲ့သားကိုယ္သားအားမရလို႔ပါ။

............................................

"ကဲ.......အဲ့တာဆိုသားကဝင္ခြင့္စာေမးပြဲလည္းေအာင္တယ္ဆိုေတာ့ဒီမွာတစ္ခ်က္ေက်ာင္းတက္မဲ့လက္မွတ္ေလးထိုးေပးပါဦးေနာ္...."

"ဟုတ္ကဲ့ဗ်"

"ေက်ာင္းဝတ္စုံေကာစာအုပ္ေတြေကာေပးၿပီးၿပီဆိုေတာ့...သားလာမဲ့Mondayက်ရင္စၿပီးတက္လို႔ရၿပီ။Aigooo.....ငါတို႔ေက်ာင္းမွာစာေတာ္တဲ့ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ထပ္တိုးဦးမွာပါလား....ေအာ္ဒါနဲ႕ဆရာမေျပာမွာေမ့ေတာ့မလို႔ေက်ာင္းcoatကေန႕တိုင္းဝတ္စရာမလိုဘူးေနာ္သားႀကိဳက္တဲ့အေပၚထပ္နဲ႕တြဲဝတ္လို႔ရတယ္။သတ္မွတ္ထားတဲ့ေန႕ေတြမွသားဝတ္ဟုတ္ၿပီလား..."

"ဟုတ္ကဲ့ဗ်..ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်..ဒါဆိုကြၽန္ေတာ့္ကိုသြားခြင့္ျပဳပါဦးဗ်"

"ေအာ္ေအးေအးေကာင္းၿပီသားေရ"

ChangMinလည္းေက်ာင္းအပ္ၿပီး၍ဝတ္စုံထုတ္နဲ႕စာအုပ္ထုတ္ကိုပိုက္ကာဆရာမ႐ုံးခန္းထဲကေနထြက္လာလိုက္တယ္။အျပင္ကထိုင္ခုံမွာေစာင့္ေနတဲ့သူ႕Ommaကိုလည္းျမင္ေရာ

"Omma.....ေစာင့္ေနတာၾကာသြားလာဟင္?"

"မၾကာပါဘူးငါ့သားရယ္ၿပီးၿပီဆိုလည္းသြားရေအာင္ေလအျပန္မွာအိမ္အတြက္လိုတာေလးေတြဝယ္ဖို႔Mallလည္းဝင္ရဦးမွာဆိုေတာ့"

"ဟုတ္ကဲ့Omma"

ဒီလိုနဲ႕Changminေလးလည္းေက်ာင္းအပ္အၿပီးOmmaနဲ႕တူတူMallဝင္ဖို႔အတြက္လာခဲ့လိုက္ၾကတယ္။

ChangMinတို႔မိသားစုကဒယ္ဂူမွာေနေပမဲ့အေမျဖစ္သူကတာဝန္အရဒယ္ဂူကေနဆိုးလ္ကိုေျပာင္းေ႐ႊ႕မိန့္က်လာေသာေၾကာင့္တစ္မိသားစုလုံးလည္းေျပာင္းလိုက္ၾကျခင္းပင္ျဖစ္သည္။

ChangMinတို႔မိသားစုေလးမွာခ်မ္းသာသည့္ထဲတြင္ပါသည္ဟုေျပာလို႔ရပါသည္။အေမျဖစ္သူကခြဲစိတ္အထူးကုဆရာဝန္ အေဖျဖစ္သူကေရွ႕ေန အမျဖစ္သူႏွစ္ဦးမွာလည္းcompanyအသီးသီးမွာအလုပ္ကိုယ္စီရွိသူမ်ားျဖစ္ၾကသည္။အငယ္ဆုံးေလးျဖစ္သည့္ChangMinသာအခုအထက္တန္းဒုတိယႏွစ္ေရာက္တုန္းျဖစ္သည္။

ဆိုးလ္မွာပဲအေျခခ်ေနထိုင္ေတာ့မည္ဆုံးျဖတ္ထားၾကေသာေၾကာင့္အိမ္နဲ႕ၿခံေလးပါတစ္ခါတည္းဝယ္လိုက္သည္။ေျပာင္းလာတာႏွစ္ပတ္ပဲရွိေသးတာမလို႔အိမ္မွာလိုအပ္သည့္ပစၥည္းေလးမ်ားဝယ္ရန္Mallသို႔ထြက္လာခဲ့ၾကသည္။

.................................................

ဒါကေတာ့Maureenရဲ႕ပထမဦးဆုံးေသာficေလးပါဇာတ္လမ္းကေတာ္စဥ္းစားထားတာေတာ္ေတာ္ၾကာပါၿပီ။ကိုယ္stanတဲ့Gp THEBOYZထဲfav ship Bbangkyu(Younghoon and Changmin)ကိုေရးထားတာပါ
ဒီဇာတ္လမ္းအဓိကmain coupleကေတာ့emotionalဆန္ဆန္သြားျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္ဒါေပမဲ့Maureenကိုယ္တိုင္ကအပိုင္းတိုင္းemotionalဆန္ရင္မႀကိဳက္တတ္တာမလို႔side coupleေလးႏွစ္ေယာက္နဲ႕funnyဆန္ဆန္လည္းေရးေပးသြားမွာပါ

T

hanks for reading🌸