คุณเคยได้ยินเรื่องราวของหิมะแรกของฤดูไหม? เมื่อหิมะแรกตกลงมา มันจะนำมาซึ่งสิ่งที่คุณใฝ่ฝันมาตลอด แต่....ความปรารถนาของฉันจะเป็นจริงหรือไม่?

——— เกาหลี ———

"คุณอ๊อฟ! ตาลุงรอคุณอยู่ที่ห้องโถง ถึงเวลาเข้าเรียนแล้ว"

"รู้แล้ว ขอบคุณน้า" ฉันตอบป้าแม่บ้านช้าๆ นี่เป็นปีที่ 2 ที่ฉันอาศัยอยู่ในประเทศนี้ ทุกฤดูกาลทำให้ฉันคิดถึงประเทศไทยมากขึ้น - สถานที่ที่ฤดูหนาวไม่มีเกล็ดหิมะสีขาวแม้แต่เม็ดเดียว แม้ว่าฉันจะเคยชินกับการใช้ชีวิตที่นี่ แต่บางครั้งฉันก็ยังรู้สึกหลงทางเมื่อไม่ได้ยินภาษาแม่ของฉันทุกวัน (ตาลุงกับป้าพลอยสื่อสารภาษาเกาหลีกับผม).

เดินเล่นบนรถ วันนี้เหมือนเคย ตาลุงพาฉันไปโรงเรียน และป้าพลอยเตรียมข้าวเที่ยง จู่ๆ ฉันก็รู้สึกขยะแขยงกับทุกสิ่งอย่างประหลาด ฉันต้องการให้บางสิ่งมาที่นี่และทำลายชีวิตที่เป็นระเบียบนี้ ใช่ บางอย่าง.

"นายสบายดีไหม มาสเตอร์ วันนี้ฉันไม่เห็นหน้านายดีเลย" - ตาลุงถามขณะหมุนพวงมาลัย.

"ขนาดนั้นเลยเหรอครับพี่" - ฉันหัวเราะเยาะไฟ

"ก็..."

"เดี๋ยวก่อน ระวัง!" - ฉันมีเวลาตะโกนเท่านั้น จมูกรถของเราชนเข้ากับท้ายรถคันข้างหน้าฉัน มีรอยบุบขนาดใหญ่ ควันจากเครื่องยนต์รถลอยขึ้น

"เฮ้อ คุณอ๊อฟ สบายดีไหม" - ตาลุงหลังจากบังคับเลี้ยวได้ก็รีบหันมาดูแลผม เมื่อมองไปที่ชายที่คุ้นเคยคนนี้ ฉันไม่มีความคิดที่จะดุ ดังนั้นฉันจึงโบกมือแล้วตอบว่า: "ไม่เป็นไร ฉันจะไปโรงเรียนก่อน คุณช่วยจัดการคดีนี้ได้ไหม!"

เปิดประตูรถก้าวออกไปฤดูที่เปลี่ยนก็หนาวใจทุกครั้ง ข้างหน้านั้นเจ้าของรถคันหรูนั้นก็เปิดประตูให้ออกไปด้วย อีกคนเป็นชายหนุ่มรูปร่างผอมบาง สูงกว่า 1m7 ผมหยิก ตาโต และเจาะติ่งหูสีเงินแวววาว

"พี่จัดการให้ดี ผมไปก่อน" - เขาก้มหัวลงเพื่อมองเข้าไปในกระจกรถที่ลดระดับลงแล้วพูดว่า

ไทยเหรอ! ผู้ชายตัวเล็กคนนั้นเป็นคนไทย ทันใดนั้นฉันก็รู้สึกสนิทสนมกับเขาอย่างประหลาด โดยไม่รอให้ฉันโต้ตอบ เขามองตรงมาที่ฉันและพึมพำสาปแช่ง: "กางเกง!"

อะไรห่า? ฉันเจอเด็กดื้อรั้นหรือเปล่า? ถ้าฉันขึ้นไปหรูหราเกลี้ยกล่อมเขา ก็ไม่ต่างกับ ลักขนัย ไม่เป็นไร คนอะไรจะเข้มขนาดนี้! ฉันคิดกับตัวเอง

(ลักขนัย พระเอกละคร เกมรักช่อง3 ในภาพยนตร์ นักแสดงนำชายมักจะติดตามและเกลี้ยกล่อมนักแสดงนำหญิง)

เจ้าปีศาจนั่นคงขี้เกียจเกินไปที่จะเสียเวลาคุยกับฉัน เขาตรงเข้าไปในโรงเรียน ในเวลาเดียวกัน ระฆังก็ดังขึ้น ทุกอย่างกลับสู่วงโคจร

ในห้องเรียน นักเรียนจับกลุ่มคุยกัน มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาหาฉันแล้วถามว่า

"พี่คะ หนูรู้อะไรไหม"

"อะไรนะ อย่าพูดคำว่าอปป้าอปป้าแบบนั้นสิ มันน่าขยะแขยง!" ฉันกลอกตาไปที่ประตู ผู้หญิงที่คุยเป็นเพื่อนสนิทชื่อดอกซุน เธอไม่ใช่ผู้หญิงสูงศักดิ์ แต่บุคลิกของเธอแข็งแกร่งมาก ดังนั้นเธอจึงค่อนข้างเหมาะกับฉัน

"เฮ้ ตอนนี้เธอน่าจะชินกับชื่อของฉันได้แล้ว! มีอะไรเหรอ? - เธอพูดในขณะที่ยิ้มอย่างเชื่องช้า

"ออกไป สุดฮอต!" ฉันแสร้งทำเป็นโกรธ

เธอยังอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่อาจารย์เข้ามาในชั้นเรียน คุณปาร์คมีผมมันเยิ้มที่ฉีดด้วยกาว เขาทุบไม้บรรทัดลงบนโต๊ะแล้วพูดว่า:

"เด็กๆ สั่งเลย วันนี้เราจะต้อนรับสมาชิกใหม่ ปรบมือสิ" - เงียบไปครู่หนึ่ง ครูมองไปที่ประตูแล้วพูดเสียงดัง: "เข้ามา"

ร่างจากนอกประตูเดินเข้ามา ตายังเหมือนเดิม ผมทรงเดิม คนที่เรียกผมว่าไอ้เหี้ย