{ သိပ်ကိုတန်ဖိုးထားရတော့ကာကွယ်ပေးချင်တဲ့စိတ်လေးကသူ့အလိုလိုနေရာယူနေတတ်တယ် }

"ဒါဘယ်လိုဖြစ်တာလည်းLee Jaehyun!!!!"

ကျောင်းရဲ့ရုံးခန်းထဲတွင်အတန်းပိုင်ဆရာရဲ့အော်သံဟာလွှမ်းမိုးလို့နေသည်။

"မင်းကိုစာလည်းတော်လို့....ပြောစကားလည်းနားထောင်လို့လိမ္မာလှချည်ရဲ့ဆိုပြီးချီးကျူးနေတာလေ!!!!"

ထပ်ပြီးဆောင့်ကာအော်နေသောအသံတို့အားရုံးခန်းထဲရှိမည်သူမျှပင်မလွန်ဆန်ရဲသလိုဆရာ့ရဲ့အရှေ့မှာကြုံ့ကြုံ့လေးရပ်နေသည့်Jaehyunကလည်းမလွန်ဆန်နိုင်ပါ။

"အခုဒီပြဿနာဘယ်သူစတာလည်းပြော!!!"

"ဟို.........."

"Jae!!!!"

ဆရာမေးသည့်မေးခွန်းအားပြန်ဖြေမလိုလုပ်နေချိန်မှာရုံးခန်းရှေ့သို့ရောက်လာသည့်Juyeon။ချွေးတွေလည်းထွက်နေပြီးမောဟိုက်နေပုံကိုကြည့်ရရင်ပြေးလာလို့ထင်ပါရဲ့။

"Jae...ဘယ်လိုဖြစ်တာလည်း!!"

သူ့အနားကိုရောက်လာပြီးဒဏ်ရာတွေရှိနေသောလက်ချောင်းများကိုစိုးရိမ်တစ်ကြီးဖြင့်ဆုပ်ကိုင်ကာမေးလာပေမဲ့Jaehyunလေးမှာပြန်ဖြေဖို့အားပင်မရှိသေးပါ။

"Sam!!....သူဘယ်လိုဖြစ်တာလည်းဟင်"

"မင်းသူငယ်ချင်းက ဟိုမှာလေ...အတန်းကြီးကောင်လေးနှစ်ယောက်ကိုရိုက်လိုက်တာမေ့လဲသွားတယ် ခုထိလည်းမထနိုင်သေးဘူး"

အတန်းပိုင်ဆရာစကားဆုံးတော့သူ့အားမျက်နှာငယ်လေးဖြင့်ကြည့်နေသည့်JaehyunအားJuyeonမယုံသည့်မျက်လုံးများဖြင့်ကြည့်မိတော့အကြည့်လွှဲသွားလေသည်။

"Jae.....ဘာလို့ဒီလိုလုပ်ရတာလည်း"

Juyeonမေးသည့်မေးခွန်းအားJaehyunမျက်လုံးအိမ်ထဲမှမျက်ရည်ကျရုံကလွဲလို့ပြန်မဖြေနိုင်သေးချေ။

"ငါမေးနေတာနာရီဝက်လောက်ရှိနေပြီခုချိန်ထိမင်းသူငယ်ချင်းကပြန်မဖြေသေးဘူး!!....သူ့မိဘတွေဘယ်မှာလည်း"

"ကျွန်တော့်မိဘတွေအလုပ်ကိစ္စနဲ့ခရီးသွားတယ်အိမ်မှာမရှိဘူး"

"ဒါကျတော့ပြန်ဖြေတယ်နော်!!"

ထိုစဥ်Juyeonမှ

"Sam....Jaeကိုကျွန်တော်ပဲမေးလိုက်ပါ့မယ်...ခနလောက်အချိန်ပေးပါ"

"အေး...သူကဆိုးတဲ့ကျောင်းသားမဟုတ်နေလို့ငါလက်ခံလိုက်မယ်"

"ဟုတ်ကဲ့ပါဗျ"
.........................

"Jaeရော့.....မုန့်စား"

ကျောင်းအားကစားကွင်းရဲ့ခုံတန်းရှည်လေးတစ်ခုပေါ်မှာထိုင်ရင်းJaehyunအတွက်စားနေကျပေါင်မုန့်နဲ့နို့ဘူးလေးလှမ်းပေးလိုက်တော့ယူကာစားလေသည်။အဆင်သင့်ဝယ်လိုက်သည့်အနာကပ်ပလာစတာလေးကိုလည်းဒဏ်ရာတွေရှိနေသည့်Jaehyunရဲ့ပါးပြင်ထက်ရယ်...လက်ချောင်းခုံလေးရယ်ပေါ်မှာကပ်ပေးလိုက်တော့အနည်းငယ်နာလို့ထင်ပါရဲ့။မျက်နှာလေးကရှုံ့တွလာသည်။

"နာတယ်မလား"

"အင်း"

"နာရင်ဘာလို့ရန်ဖြစ်တာလည်း....Jaeကအဲ့လိုရန်ဖြစ်တတ်တဲ့လူစားမျိုးမှမဟုတ်တာ"

"..........."

Juyeonသက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်ပြီးထပ်မေးလိုက်သည်။

"Jaeဘာလို့သူတို့ကိုမေ့လဲတဲ့အထိရိုက်ရတာလည်းပြော"

"ဟင့်အင်း....မပြောပြချင်ဘူး"

"Jaeရာ.....မင်းပြောပြမှငါသိမှာပေါ့!!"

အော်ငေါက်ခြင်းမမည်သည့်အော်ငေါက်ခြင်းနဲ့ပြောလိုက်တော့စောနကတည်းကကျချင်နေသည့်မျက်ရည်တို့မှာJaehyunလေးပါးပြင်ထက်တွင်စတင်နေရာယူလာသည်မလို့ကပ်ထားပေးသည့်အနာကပ်ပလာစတာမှာလည်းစတင်စိုစွတ်လာခဲ့သည်။

ရုတ်တစ်ရက်ထငိုသောJaehyunကြောင့်Juyeonမှာဘာလုပ်လိုက်ဘာကိုင်ရမှန်းမသိဖြစ်ကုန်သည်။ဒါကြောင့်ကပျာကယာနှင့်Jaehyunပခုံးလေးကိုပုတ်ကာချော့ရတော့သည်။

"မငိုနဲ့လေ.....ငါဘာမှတောင်မပြောရသေးဘူးဟာကို"

"ဒါပေမဲ့JuကJaeကိုအော်တာ....."

ဆိုကာကလေးတစ်ယောက်နှယ်ငိုနေသည်မလို့Juyeonမှာအခက်တွေ့နေလေသည်။

"အော်မိတဲ့အတွက်လည်းငါတောင်းပန်ပါတယ်ဒါပေမဲ့.....Jaeအတွက်ပြောတာလေကွာ.....အခုလိုရန်ဖြစ်လာတော့Jaeပဲနာကျင်ရတယ်မဟုတ်ဘူးလား"

"ရန်ဖြစ်ရတဲ့အကြောင်းရင်းကိုသိချင်လား"

"အင်း"

ဖြေလိုက်တော့JaehyunကJuyeonမျက်နှာကိုသေချာကြည့်ကာ

"အဲ့နှစ်ကောင်ကJuအကြောင်းမကောင်းပြောလို့"

"ဟင်....."

"JuကိုပြောတာJuငယ်ဘဝကအကြောင်းတွေပြန်ဖော်ပြီးပြောနေကြတာအဲ့တာကိုခံပြင်းလွန်းလို့မှတ်လောက်သားလောက်ဖြစ်အောင်ရိုက်လိုက်တာ"

Jaehyunကြောင့်Juyeonမှာပြောစရာစကားလုံးပင်ပျောက်ရှသွားတော့သည်။ကောင်လေးကသူ့အစားခံပြင်းလို့တဲ့....လူနှစ်ယောက်ကိုရိုက်ပစ်တာသူ့အစားခံပြင်းလို့တဲ့။

"Juကိုအဲ့လိုမကောင်းပြောနေကြတာကိုJaeမ​ကြိုက်ဘူးသေချာလည်းမသိဘဲနဲ့သူများကိုလိုက်ဝေဖန်နေကြတာအမှန်ဆိုမေ့လဲရုံတင်မဟုတ်ဘူးသေပါသေသွားရမှာ"

"တော်တော့Jae!!"

Juyeonအော်လိုက်တော့Jaehyunခနတွန့်သွားလေသည်။

"ငါ့ကြောင့်နဲ့Jaeဒီလိုဖြစ်စရာမလိုဘူးလေ...ငါပြောပြီးပြီ မကောင်းပြောနေကြတဲ့သူတွေကိုဒီအတိုင်းထားလိုက်ပါလို့ဆို....အခုကြည့်Jaeမျက်နှာမှာဒဏ်ရာတွေရလာတယ်...ငါမကြိုက်ဘူး....မင်းထိခိုက်တာကိုငါမ​ကြိုက်ဘူးလို့....အဲ့တာကြောင့်နောက်တစ်ခါရန်မဖြစ်ပါနဲ့တော့ကွာ!!!"

"အင်းပါ...Juရဲ့"

"နောက်တစ်ခါဘာအကြောင်းကြောင်းနဲ့မှရန်မဖြစ်တော့ပါဘူးလို့ငါ့ကိုကတိပေး"

"အင်း...ပေးတယ်"

ထိုသို့ပြောလိုက်တော့မှJuyeonကခေါင်းအသာလေးငြိမ့်ပြီး

"ဒါဆိုလည်းစားစား"

ဆိုတော့ပြောသည့်အတိုင်းပေါင်မုန့်လေးဆက်စားနေလေသည်။

Jaehyunပေါင်မုန့်စားနေပုံကJuyeonမျက်လုံးထဲမှာတော့ဗိုက်ဆာ​နေသည့်ဝက်ဝံပေါက်လေးအစာစားနေသည်နှင့်တူလေသည်။စောနကလူနှစ်ယောက်ကိုမေ့လဲတဲ့အထိရိုက်ခဲ့သည့်Lee Jaehyunတော့မဟုတ်ဘူးပေါ့။

"Juကောစားမလား"

စားနေတာကိုတောက်လျှောက်လိုက်ကြည့်နေမိတော့သူပါစားချင်နေသည်ဟုထင်သွားသည်ထင်ပါရဲ့။မေးလာသည်။

"ဟင့်အင်း....Jaeပဲဝအောင်စားပါ"
..................

Jaehyunလေးကပုံမှန်ဆိုရန်ဖြစ်တတ်သည့်ဆိုးသွမ်းသောကျောင်းသားတစ်ယောက်မဟုတ်ပေမဲ့Juyeonနှင့်ပတ်သက်လာလျှင်တော့ဆတ်ဆတ်ထိမခံဖြစ်တတ်သည်။ဒါကိုအတန်းကြီးကောင်လေးနှစ်ယောက်ကသိတော့Jaehyunမခံချင်အောင်Juyeonမကောင်းကြောင်းတွေအားမကြားကြားအောင်ပြောလေသည်။

Juyeonကလည်းဆရာမတစ်ယောက်ခိုင်းလိုက်တော့Jaehyunနဲ့နေ့လည်ပိုင်းခနအတူမရှိဖြစ်သွားသည်မလို့နောက်ကျမှသိကာလိုက်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။သူနဲ့အတူတူပေါင်းလာသည့်တစ်လျှောက်လုံးငယ်ငယ်ကတည်းကပင်Juyeonမကောင်းကြောင်းပြောသည့်သူများအားJaehyunလေးကပြန်ခံပြောလေ့ရှိသည်။တစ်ခါမှတော့လက်မပါဘူးခဲ့။

ဒီတစ်ခေါက်မှာတော့အတော်လေးဒေါသထွက်သွားလို့ထင်ပါရဲ့။ဟိုနှစ်ယောက်ကမေ့တောင်လဲသွားသည်တဲ့လေ။Juyeonကိုယ်တိုင်ပင်အံ့သြရပါတယ်။ဒါပေမဲ့Jaehyunလေးလည်းဘယ်တတ်နိုင်မလည်းနော်။

သိပ်ကိုတန်ဖိုးထားပြီးခင်တွယ်ရတော့ကာကွယ်ပေးချင်တဲ့စိတ်လေးကရင်ထဲမှာသူ့အလိုလိုနေရာယူနေတတ်တာကို။
_________________________________________

Thanks for reading🌸

Zawgyi

{ သိပ္ကိုတန္ဖိုးထားရေတာ့ကာကြယ္ေပးခ်င္တဲ့စိတ္ေလးကသူ႕အလိုလိုေနရာယူေနတတ္တယ္ }

"ဒါဘယ္လိုျဖစ္တာလည္းLee Jaehyun!!!!"

ေက်ာင္းရဲ႕႐ုံးခန္းထဲတြင္အတန္းပိုင္ဆရာရဲ႕ေအာ္သံဟာလႊမ္းမိုးလို႔ေနသည္။

"မင္းကိုစာလည္းေတာ္လို႔....ေျပာစကားလည္းနားေထာင္လို႔လိမၼာလွခ်ည္ရဲ႕ဆိုၿပီးခ်ီးက်ဴးေနတာေလ!!!!"

ထပ္ၿပီးေဆာင့္ကာေအာ္ေနေသာအသံတို႔အား႐ုံးခန္းထဲရွိမည္သူမွ်ပင္မလြန္ဆန္ရဲသလိုဆရာ့ရဲ႕အေရွ႕မွာႀကဳံ႕ႀကဳံ႕ေလးရပ္ေနသည့္Jaehyunကလည္းမလြန္ဆန္နိုင္ပါ။

"အခုဒီျပႆနာဘယ္သူစတာလည္းေျပာ!!!"

"ဟို.........."

"Jae!!!!"

ဆရာေမးသည့္ေမးခြန္းအားျပန္ေျဖမလိုလုပ္ေနခ်ိန္မွာ႐ုံးခန္းေရွ႕သို႔ေရာက္လာသည့္Juyeon။ေခြၽးေတြလည္းထြက္ေနၿပီးေမာဟိုက္ေနပုံကိုၾကည့္ရရင္ေျပးလာလို႔ထင္ပါရဲ႕။

"Jae...ဘယ္လိုျဖစ္တာလည္း!!"

သူ႕အနားကိုေရာက္လာၿပီးဒဏ္ရာေတြရွိေနေသာလက္ေခ်ာင္းမ်ားကိုစိုးရိမ္တစ္ႀကီးျဖင့္ဆုပ္ကိုင္ကာေမးလာေပမဲ့Jaehyunေလးမွာျပန္ေျဖဖို႔အားပင္မရွိေသးပါ။

"Sam!!....သူဘယ္လိုျဖစ္တာလည္းဟင္"

"မင္းသူငယ္ခ်င္းက ဟိုမွာေလ...အတန္းႀကီးေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ကိုရိုက္လိုက္တာေမ့လဲသြားတယ္ ခုထိလည္းမထနိုင္ေသးဘူး"

အတန္းပိုင္ဆရာစကားဆုံးေတာ့သူ႕အားမ်က္ႏွာငယ္ေလးျဖင့္ၾကည့္ေနသည့္JaehyunအားJuyeonမယုံသည့္မ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ၾကည့္မိေတာ့အၾကည့္လႊဲသြားေလသည္။

"Jae.....ဘာလို႔ဒီလိုလုပ္ရတာလည္း"

Juyeonေမးသည့္ေမးခြန္းအားJaehyunမ်က္လုံးအိမ္ထဲမွမ်က္ရည္က်႐ုံကလြဲလို႔ျပန္မေျဖနိုင္ေသးေခ်။

"ငါေမးေနတာနာရီဝက္ေလာက္ရွိေနၿပီခုခ်ိန္ထိမင္းသူငယ္ခ်င္းကျပန္မေျဖေသးဘူး!!....သူ႕မိဘေတြဘယ္မွာလည္း"

"ကြၽန္ေတာ့္မိဘေတြအလုပ္ကိစၥနဲ႕ခရီးသြားတယ္အိမ္မွာမရွိဘူး"

"ဒါက်ေတာ့ျပန္ေျဖတယ္ေနာ္!!"

ထိုစဥ္Juyeonမွ

"Sam....Jaeကိုကြၽန္ေတာ္ပဲေမးလိုက္ပါ့မယ္...ခနေလာက္အခ်ိန္ေပးပါ"

"ေအး...သူကဆိုးတဲ့ေက်ာင္းသားမဟုတ္ေနလို႔ငါလက္ခံလိုက္မယ္"

"ဟုတ္ကဲ့ပါဗ်"
.........................

"Jaeေရာ့.....မုန့္စား"

ေက်ာင္းအားကစားကြင္းရဲ႕ခုံတန္းရွည္ေလးတစ္ခုေပၚမွာထိုင္ရင္းJaehyunအတြက္စားေနက်ေပါင္မုန့္နဲ႕နို႔ဘူးေလးလွမ္းေပးလိုက္ေတာ့ယူကာစားေလသည္။အဆင္သင့္ဝယ္လိုက္သည့္အနာကပ္ပလာစတာေလးကိုလည္းဒဏ္ရာေတြရွိေနသည့္Jaehyunရဲ႕ပါးျပင္ထက္ရယ္...လက္ေခ်ာင္းခုံေလးရယ္ေပၚမွာကပ္ေပးလိုက္ေတာ့အနည္းငယ္နာလို႔ထင္ပါရဲ႕။မ်က္ႏွာေလးကရႈံ႕တြလာသည္။

"နာတယ္မလား"

"အင္း"

"နာရင္ဘာလို႔ရန္ျဖစ္တာလည္း....Jaeကအဲ့လိုရန္ျဖစ္တတ္တဲ့လူစားမ်ိဳးမွမဟုတ္တာ"

"..........."

Juyeonသက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်လိဳက္ၿပီးထပ္ေမးလိုက္သည္။

"Jaeဘာလို႔သူတို႔ကိုေမ့လဲတဲ့အထိရိုက္ရတာလည္းေျပာ"

"ဟင့္အင္း....မေျပာျပခ်င္ဘူး"

"Jaeရာ.....မင္းေျပာျပမွငါသိမွာေပါ့!!"

ေအာ္ေငါက္ျခင္းမမည္သည့္ေအာ္ေငါက္ျခင္းနဲ႕ေျပာလိုက္ေတာ့ေစာနကတည္းကက်ခ်င္ေနသည့္မ်က္ရည္တို႔မွာJaehyunေလးပါးျပင္ထက္တြင္စတင္ေနရာယူလာသည္မလို႔ကပ္ထားေပးသည့္အနာကပ္ပလာစတာမွာလည္းစတင္စိုစြတ္လာခဲ့သည္။

႐ုတ္တစ္ရက္ထငိုေသာJaehyunေၾကာင့္Juyeonမွာဘာလုပ္လိုက္ဘာကိုင္ရမွန္းမသိျဖစ္ကုန္သည္။ဒါေၾကာင့္ကပ်ာကယာႏွင့္Jaehyunပခုံးေလးကိုပုတ္ကာေခ်ာ့ရေတာ့သည္။

"မငိုနဲ႕ေလ.....ငါဘာမွေတာင္မေျပာရေသးဘူးဟာကို"

"ဒါေပမဲ့JuကJaeကိုေအာ္တာ....."

ဆိုကာကေလးတစ္ေယာက္ႏွယ္ငိုေနသည္မလို႔Juyeonမွာအခက္ေတြ႕ေနေလသည္။

"ေအာ္မိတဲ့အတြက္လည္းငါေတာင္းပန္ပါတယ္ဒါေပမဲ့.....Jaeအတြက္ေျပာတာေလကြာ.....အခုလိုရန္ျဖစ္လာေတာ့Jaeပဲနာက်င္ရတယ္မဟုတ္ဘူးလား"

"ရန္ျဖစ္ရတဲ့အေၾကာင္းရင္းကိုသိခ်င္လား"

"အင္း"

ေျဖလိုက္ေတာ့JaehyunကJuyeonမ်က္ႏွာကိုေသခ်ာၾကည့္ကာ

"အဲ့ႏွစ္ေကာင္ကJuအေၾကာင္းမေကာင္းေျပာလို႔"

"ဟင္....."

"JuကိုေျပာတာJuငယ္ဘဝကအေၾကာင္းေတြျပန္ေဖာ္ၿပီးေျပာေနၾကတာအဲ့တာကိုခံျပင္းလြန္းလို႔မွတ္ေလာက္သားေလာက္ျဖစ္ေအာင္ရိုက္လိုက္တာ"

Jaehyunေၾကာင့္Juyeonမွာေျပာစရာစကားလုံးပင္ေပ်ာက္ရွသြားေတာ့သည္။ေကာင္ေလးကသူ႕အစားခံျပင္းလို႔တဲ့....လူႏွစ္ေယာက္ကိုရိုက္ပစ္တာသူ႕အစားခံျပင္းလို႔တဲ့။

"Juကိုအဲ့လိုမေကာင္းေျပာေနၾကတာကိုJaeမ​ႀကိဳက္ဘူးေသခ်ာလည္းမသိဘဲနဲ႕သူမ်ားကိုလိုက္ေဝဖန္ေနၾကတာအမွန္ဆိုေမ့လဲ႐ုံတင္မဟုတ္ဘူးေသပါေသသြားရမွာ"

"ေတာ္ေတာ့Jae!!"

Juyeonေအာ္လိုက္ေတာ့Jaehyunခနတြန့္သြားေလသည္။

"ငါ့ေၾကာင့္နဲ႕Jaeဒီလိုျဖစ္စရာမလိုဘူးေလ...ငါေျပာၿပီးၿပီ မေကာင္းေျပာေနၾကတဲ့သူေတြကိုဒီအတိုင္းထားလိုက္ပါလို႔ဆို....အခုၾကည့္Jaeမ်က္ႏွာမွာဒဏ္ရာေတြရလာတယ္...ငါမႀကိဳက္ဘူး....မင္းထိခိုက္တာကိုငါမ​ႀကိဳက္ဘူးလို႔....အဲ့တာေၾကာင့္ေနာက္တစ္ခါရန္မျဖစ္ပါနဲ႕ေတာ့ကြာ!!!"

"အင္းပါ...Juရဲ႕"

"ေနာက္တစ္ခါဘာအေၾကာင္းေၾကာင္းနဲ႕မွရန္မျဖစ္ေတာ့ပါဘူးလို႔ငါ့ကိုကတိေပး"

"အင္း...ေပးတယ္"

ထိုသို႔ေျပာလိုက္ေတာ့မွJuyeonကေခါင္းအသာေလးၿငိမ့္ၿပီး

"ဒါဆိုလည္းစားစား"

ဆိုေတာ့ေျပာသည့္အတိုင္းေပါင္မုန့္ေလးဆက္စားေနေလသည္။

Jaehyunေပါင္မုန့္စားေနပုံကJuyeonမ်က္လုံးထဲမွာေတာ့ဗိုက္ဆာ​ေနသည့္ဝက္ဝံေပါက္ေလးအစာစားေနသည္ႏွင့္တူေလသည္။ေစာနကလူႏွစ္ေယာက္ကိုေမ့လဲတဲ့အထိရိုက္ခဲ့သည့္Lee Jaehyunေတာ့မဟုတ္ဘူးေပါ့။

"Juေကာစားမလား"

စားေနတာကိုေတာက္ေလွ်ာက္လိုက္ၾကည့္ေနမိေတာ့သူပါစားခ်င္ေနသည္ဟုထင္သြားသည္ထင္ပါရဲ႕။ေမးလာသည္။

"ဟင့္အင္း....Jaeပဲဝေအာင္စားပါ"
..................

Jaehyunေလးကပုံမွန္ဆိုရန္ျဖစ္တတ္သည့္ဆိုးသြမ္းေသာေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္မဟုတ္ေပမဲ့Juyeonႏွင့္ပတ္သက္လာလွ်င္ေတာ့ဆတ္ဆတ္ထိမခံျဖစ္တတ္သည္။ဒါကိုအတန္းႀကီးေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ကသိေတာ့Jaehyunမခံခ်င္ေအာင္Juyeonမေကာင္းေၾကာင္းေတြအားမၾကားၾကားေအာင္ေျပာေလသည္။

Juyeonကလည္းဆရာမတစ္ေယာက္ခိုင္းလိုက္ေတာ့Jaehyunနဲ႕ေန႕လည္ပိုင္းခနအတူမရွိျဖစ္သြားသည္မလို႔ေနာက္က်မွသိကာလိုက္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။သူနဲ႕အတူတူေပါင္းလာသည့္တစ္ေလွ်ာက္လုံးငယ္ငယ္ကတည္းကပင္Juyeonမေကာင္းေၾကာင္းေျပာသည့္သူမ်ားအားJaehyunေလးကျပန္ခံေျပာေလ့ရွိသည္။တစ္ခါမွေတာ့လက္မပါဘူးခဲ့။

ဒီတစ္ေခါက္မွာေတာ့အေတာ္ေလးေဒါသထြက္သြားလို႔ထင္ပါရဲ႕။ဟိုႏွစ္ေယာက္ကေမ့ေတာင္လဲသြားသည္တဲ့ေလ။Juyeonကိုယ္တိုင္ပင္အံ့ၾသရပါတယ္။ဒါေပမဲ့Jaehyunေလးလည္းဘယ္တတ္နိုင္မလည္းေနာ္။

သိပ္ကိုတန္ဖိုးထားၿပီးခင္တြယ္ရေတာ့ကာကြယ္ေပးခ်င္တဲ့စိတ္ေလးကရင္ထဲမွာသူ႕အလိုလိုေနရာယူေနတတ္တာကို။
_________________________________________

Thanks for reading🌸