Toen ik de Controle over mijn Gedachten Nam, Begon de Genezing

Het moment waarop ik besefte dat ik kon kiezen hoelang ik over zelfdoding wilde nadenken —
was het moment waarop mijn genezing echt begon.

Vroeger bracht ik uren door in die donkere gedachten.
Ze verbruikten al mijn energie.
Maar na verloop van tijd kon ik ze verkorten... eerst tot tien minuten,
dan tot vijf... en uiteindelijk tot slechts één minuut.

Waarom?
Omdat ik eindelijk iets eenvoudigs maar levensveranderends had begrepen:

Suïcidale gedachten genezen de pijn niet — ze houden haar juist open.

Pijn Heeft Genezing Nodig, Niet Herhaling

Wanneer we verdrinken in diepe emotionele pijn,
kunnen suïcidale gedachten soms voelen als een vorm van verlichting —
maar ze lossen niets op.
Ze verminderen de pijn niet.
Ze bieden geen antwoorden.

Het zijn als een gebroken plaat die dezelfde pijn keer op keer herhaalt,
zonder een uitweg te bieden.

Maar zelfs tien minuten besteden aan het leren hoe je pijn kunt verzachten —
door haar te begrijpen, ruimte te geven en te helen —
is oneindig krachtiger dan tien minuten in wanhoop door te brengen.

Elke keer dat ik voor genezing koos,
zelfs als ik niet geloofde dat het zou helpen,
veranderde er iets in mij.
Er kwam zachtheid, waar eerst alleen pijn was.

Genezing Vraagt Oefening — Maar Ze Werkt

Ik ben niet van de ene dag op de andere genezen.
Maar ik bleef leren:

Nieuwe technieken

Betere hulpmiddelen

Kleine dagelijkse keuzes die mijn innerlijke wereld veiliger maakten

En die minuten die ik vroeger verloor in donkere gedachten?
Die heb ik vervangen door kennis, oefening en genezing.

Na verloop van tijd leerde ik zoveel,
dat ik begon te voelen dat ik een echte kans had —
niet alleen om te overleven,
maar om goed te leven.