hi ပါ ကြၽန္ေတာ့္ နာမည္က ႐ွင္းယုမို ျဖစ္ၿပီး အခုေတာ့ မိုမို လို႔ေခၚၾကတယ္ ကြၽန္ ေတာ္က ကမၻာေျမႀကီး လို႔ေခၚတဲ့ ေနရာ က တ႐ုတ္နိုင္ငံ မွာေနပါတယ္။

ညဘက္ အလုပ္ကျပန္လာတာ ေတာ့ လမ္းကူးရင္း မေတာ္တဆ ကားတိုက္မိသြားတယ္ ။ အမွန္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ မီးပိြဳင့္ ကိုေသခ်ာၾကည့္ ကူးခဲ့တာပါ ၾကည့္ရတာကားသမားကမူးေနတယ္ထင္တယ္။

ကြၽန္ေတာ္ေသရင္လည္း ကိစၥမ႐ွိ ကြၽန္ေတာ့္မိဘေတြက ကြာ႐ွင္းၿပီး အိမ္ေထာင္ကိုယ္စီျဖစ္ေနၾကၿပီေလ ။

ကြၽန္ေတာ္ကို အေဒၚ ကေစာင့္ေ႐ွာက္ ခဲ့ေပမယ့္ လြန္ခဲ့တဲ့ငါး ႏွစ္ ေလာက္က ဆံုး သြားၿပီျဖစ္တယ္။

ကြၽန္ေတာ္ ေသၿပီထင္ေပမယ့္ အျခားကမၻာမွာ  ျပန္ေမြးလာခဲ့တယ္ ။ အဲ့ကမၻာက ထူးျခားတယ္ မိန္းမေတြအျပင္ အမေတြလည္း႐ွိတယ္။ ထိုေနရာကို သားရဲ ကမၻာ လို႔ေခၚၾကတယ္ ။

သားရဲကမၻာမွာ အစကေတာ့ မိန္းမေတြဘဲ႐ွိေပမယ့္ ထူးဆန္းတယ့္ ေရာဂါတစ္ခု ပ်ံ့ႏွံ႔ခဲ့တယ္ ။ ထိုေရာဂါက မိန္းမေတြကို သာကူး ဆက္တာ ေၾကာင့္ မိန္းမေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေသဆံုးကာ လူဦေရ ေလ်ာ့က်လာခဲ့တယ္။

ဒါေၾကာင့္ သားရဲ ေယာက္်ား ေတြက မ်ိဳးဆက္ျပတ္ၿပီး မ်ိဳးတုန္းမွာေၾကာက္လို႔ သားရဲနတ္ဘုရား ေတြဆီဆုေတာင္းၾကတယ္။

ထို႔ေၾကာင့္ သားရဲနတ္ဘုရား ကကေလးေမြးႏိုင္တဲ့ ေယာက်ာ္း ေလးတစ္ေယာက္ ကိုပို႔ေဆာင္ေပးခဲ့တယ္ ။ ထိုသူကို အမလို႔ေခၚၾကတယ္။

အမနဲ႔ အထီးကို ခြဲျခားရန္ အမေတြရဲ႕ေက်ာေပၚမွာ အမေတြရဲ႕ အမွတ္သား႐ွိကာ အထီးေတြကေတာ့ သားရဲပံုေျပာင္းႏိုင္ၾကတယ္။ အမေတြကသားရဲပံုေတာ့ေျပာင္းမရေပ။

အမေတြက မိန္းမေတြလို ကေလးေမြးဖြားႏိုင္တယ္။ ထိုအမက သားရဲေတြကို က်န္းမာစြာေနႏိုင္ရန္ သင္ၾကားေပးတယ္။ ထို အမက ေခတ္မွီတိုးတက္ေနတဲ့ေနရာကေန လာခဲ့ေပတာေၾကာင့္ သူဟာ အျခားအရာေတြကို ကိုယ္တိုင္ လုပ္စရာမလိုေပ ။ ထို႔ေၾကာင့္ သူဟာ အသားကင္နည္းတစ္မ်ိဳးသာသိသည္။

ထိုအမက သားရဲေတြရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္အတြင္းမွာ႐ွိတဲ့ ေမွာ္စြမ္းအင္ေတြကို ႏိုးထေစၿပီး အသံုးျပဳႏိုင္ေအာင္သင္ေပးခဲ့တယ္။ ေမွာ္စြမ္းအင္ေတြကို သားရဲ အထီး ေတြသာအသံုးျပဳႏိုင္သည္။

အမ ေတြ နဲ႔ မိန္းမ ေတြ ေတာ့အသံုးမျပဳႏိုင္ေပ။

ကြၽန္ေတာ္ ဒီေနရာကို ေရာက္ေတာ့ အသက္ ၃ ႏွစ္ အရြယ္ေလးဘဲ႐ွိေသးသည္။
ကြၽန္ေတာ့္ေက်ာေပၚမွာ အမအမွတ္အသားမ႐ွိေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ ကို သားရဲဖစ္မယ္ လို႔ထင္ၾကတယ္။

ဒါေၾကာင့္ သားရဲေျပာင္းလဲျခင္း ပြဲဆိုတဲ့ သားရဲအသြင္ကိုေျပာင္းတဲ့ပြဲကို အသက္ ၅ႏွစ္ ျပည့္သူတိုင္းဆင္ႏြဲ႔ရတယ္ ။ သားရဲပြဲေတာ္ ကို သားရဲေတြရဲ႕ရြာမွာ႐ွိတဲ့ ဘုန္းေတာ္ႀကီးက သတ္မွတ္ေပးၿပီး အဲ့ေန႔မွာ သားရဲ ေတြစုၿပီးဆင္ႏြဲ႔ၾကတယ္။

ကြၽန္ေတာ့္အလွည့္တုန္းကဆို သားရဲငယ္ေလးေတြ အေယာက္ ၂၀ ေလာက္႐ွိတယ္။အဲ့ထဲမွာကြၽန္ေတာ္က သားရဲပံုမေျပာင္းႏိုင္ခဲ့ေပ ။

ကြၽန္ေတာ္က ဒီကမၻာ ကမဟုတ္ေတာ့ ဘယ္ေျပာင္းႏိုင္ပါ့မလဲ။ သားရဲေတြက ကြၽန္ေတာ့္ကို သားရဲရြာကေနႏွင္ထုတ္ လိုက္တယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုုိေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က အမ မဟုတ္သလို အသြင္မေျပာင္းႏိုင္တဲ့ သားရဲဖစ္တာေၾကာင့္ အသံုးမဝင္ေပ ။

ဒါေပမယ့္ ၾကင္နာ တတ္တဲ့ အမတစ္ေယာက္ ကကြၽန္ေတာ့္ကို အရြယ္ေရာက္လာ တဲ့အထိေစာင္ဘေ႐ွာက္ခဲ့သည္။ သားရဲေတြက အရြယ္ေရာက္ျမန္ၾကကာ အသက္ ၁၀ ႏွစ္ ဆိုအရြယ္ေရာက္ၿပီျဖစ္သည္။

uni
hi ပါ ကျွန်တော့် နာမည်က ရှင်းယုမို ဖြစ်ပြီး အခုတော့ မိုမို လို့ခေါ်ကြတယ် ကျွန် တော်က ကမ်ဘာမြေကြီး လို့ခေါ်တဲ့ နေရာ က တရုတ်နိုင်ငံ မှာနေပါတယ်။

ညဘက် အလုပ္ကျပန္လာတာ တော့ လမ်းကူးရင်း မတော်တဆ ကားတိုက်မိသွားတယ် ။ အမှန်တော့ ကျွန်တော် မီးပွိုင့် ကိုသေချာကြည့် ကူးခဲ့တာပါ ကြည့်ရတာကားသမားကမူးနေတယ်ထင်တယ်။

ကျွန်တော်သေရင်လည်း ကိစ္စမရှိ ကျွန်တော့်မိဘတွေက ကွာရှင်းပြီး အိမ်ထောင်ကိုယ်စီဖြစ်နေကြပြီလေ ။

ကျွန်တော်ကို အဒေါ် ကစောင့်ရှောက် ခဲ့ပေမယ့် လွန်ခဲ့တဲ့ငါး နှစ် လောက်က ဆုံး သွားပြီဖြစ်တယ်။

ကျွန်တော် သေပြီထင်ပေမယ့် အခြားကမ်ဘာမှာ ပြန်မွေးလာခဲ့တယ် ။ အဲ့ကမ်ဘာက ထူးခြားတယ် မိန်းမတွေအပြင် အမတွေလည်းရှိတယ်။ ထိုနေရာကို သားရဲ ကမ်ဘာ လို့ခေါ်ကြတယ် ။

သားရဲကမ်ဘာမှာ အစကေတာ့ မိန်းမတွေဘဲရှိပေမယ့် ထူးဆန်းတယ့် ရောဂါတစ်ခု ပျံ့နှံ့ခဲ့တယ် ။ ထိုရောဂါက မိန်းမတွေကို သာကူး ဆက္တာ ကြောင့် မိန်းမတွေတော်တော်များများ သေဆုံးကာ လူဦရေ လျော့ကျလာခဲ့တယ်။

ဒါကြောင့် သားရဲ ယောက်ျား တွေက မျိုးဆက်ပြတ်ပြီး မျိုးတုန်းမှာကြောက်လို့ သားရဲနတ္ဘုရား တွေဆီဆုတောင်းကြတယ်။

ထို့ကြောင့် သားရဲနတ္ဘုရား ကကလေးမွေးနိုင်တဲ့ ယောကျာ်း လေးတစ်ယောက် ကိုပို့ဆောင်ပေးခဲ့တယ် ။ ထိုသူကို အမလို့ခေါ်ကြတယ်။

အမနဲ့ အထီးကို ခွဲခြားရန် အမတွေရဲ့ကျောပေါ်မှာ အမတွေရဲ့ အမှတ်သားရှိကာ အထီးတွေကတော့ သားရဲပုံပြောင်းနိုင်ကြတယ်။ အမတွေကသားရဲပုံတော့ပြောင်းမရပေ။

အမေတြက မိန်းမတွေလို ကလေးမွေးဖွားနိုင်တယ်။ ထိုအမက သားရဲတွေကို ကျန်းမာစွာနေနိုင်ရန် သင်ကြားပေးတယ်။ ထို အမက ခေတ်မှီတိုးတက်နေတဲ့နေရာကနေ လာခဲ့ပေတာကြောင့် သူဟာ အခြားအရာတွေကို ကိုယ်တိုင် လုပ်စရာမလိုပေ ။ ထို့ကြောင့် သူဟာ အသားကင်နည်းတစ်မျိုးသာသိသည်။

ထိုအမက သားရဲတွေရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အတွင်းမှာရှိတဲ့ မှော်စွမ်းအင်တွေကို နိုးထစေပြီး အသုံးပြုနိုင်အောင်သင်ပေးခဲ့တယ်။ မှော်စွမ်းအင်တွေကို သားရဲ အထီး တွေသာအသုံးပြုနိုင်သည်။

အမ တွေ နဲ့ မိန်းမ တွေ တော့အသုံးမပြုနိုင်ပေ။

ကျွန်တော် ဒီနေရာကို ရောက်တော့ အသက် ၃ နှစ် အရွယ်လေးဘဲရှိသေးသည်။
ကျွန်တော့်ကျောပေါ်မှာ အမအမှတ်အသားမရှိတော့ ကျွန်တော့် ကို သားရဲဖစ်မယ် လို့ထင်ကြတယ်။

ဒါကြောင့် သားရဲပြောင်းလဲခြင်း ပြဲဆိုတဲ့ သားရဲအသွင်ကိုပြောင်းတဲ့ပွဲကို အသက် ၅နှစ် ပြည့်သူတိုင်းဆင်နွဲ့ရတယ် ။ သားရဲပွဲတော် ကို သားရဲတွေရဲ့ရွာမှာရှိတဲ့ ဘုန်းတော်ကြီးက သတ်မှတ်ပေးပြီး အဲ့နေ့မှာ သားရဲ တွေစုပြီးဆင်နွဲ့ကြတယ်။

ကျွန်တော့်အလှည့်တုန်းကဆို သားရဲငယ်လေးတွေ အယောက် ၂၀ လောက်ရှိတယ်။အဲ့ထဲမှာကျွန်တော်က သားရဲပုံမပြောင်းနိုင်ခဲ့ပေ ။

ကျွန်တော်က ဒီကမ်ဘာ ကမဟုတ်တော့ ဘယ်ပြောင်းနိုင်ပါ့မလဲ။ သားရဲတွေက ကျွန်တော့်ကို သားရဲရွာကနေနှင်ထုတ် လိုက်တယ်။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ ကျွန်တော်က အမ မဟုတ္သလို အသွင်မပြောင်းနိုင်တဲ့ သားရဲဖစ်တာကြောင့် အသုံးမဝင်ပေ ။

ဒါပေမယ့် ကြင်နာ တတ်တဲ့ အမတစ်ယောက် ကကျွန်တော့်ကို အရွယ်ရောက်လာ တဲ့အထိစောင်ဘရှောက်ခဲ့သည်။ သားရဲတွေက အရွယ်ရောက်မြန်ကြကာ အသက် ၁၀ နှစ် ဆိုအရွယ်ရောက်ပြီဖြစ်သည်။